24 Νοε 2015

Ήμουν κι εγώ στο Open House!

Σύμφωνα με το ενημερωτικό φυλλάδιο, το Open House είναι ένας θεσμός κατά τη διάρκεια του οποίου «η πόλη μετατρέπεται σε ένα μεγάλο μουσείο, όπου εκθέματα είναι τα ίδια της τα κτίρια». Κατ’ εμέ, το Open House είναι μια totally addictive διαδικασία, μιας και βγαίνοντας από ένα κτίριο το πρώτο που σκέφτεσαι είναι «βουρ, για το επόμενο».

Βίλλα Πετρίδη
Το concept είναι απλούστατο. Κτίρια ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος που δεν είναι εύκολα προσβάσιμα στο κοινό ανοίγουν τις πόρτες τους και εθελοντές αναλαμβάνουν να ξεναγήσουν το κοινό στους χώρους αναφέροντας αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά και ιστορικά γεγονότα σχετικά με το συγκεκριμένο οίκημα, εξάπτοντας τη φαντασία του κοινού.
Ως περίεργος χαρακτήρας από τη φύση μου δεν άφησα ούτε φέτος την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη και πήρα τους τους δρόμους. Συνολικά πρόλαβα να δω:
-το βαπτιστήριο και τις κατακόμβες του Αγ. Ιωάννη στην Ικτίνου: ένα σημείο μέσα στην καρδιά της καθημερινότητας μας, το οποίο συνήθως προσπερνώ λόγω βιασύνης. Ή επειδή κοιτάω ψηλά. Μυσταγωγική ατμόσφαιρα, ηρεμία, κατάνυξη, όλα αυτά ακριβώς κάτω από το οδόστρωμα της Μακένζι Κινγκ.

Σφαγεία
-το ERGON Agora: ένα πρωτοποριακό concept για τα δεδομένα της πόλης μας και της Ελλάδας γενικότερα, ιδιαίτερα ανεπτυγμένο όμως στο εξωτερικό. Ένας πολυχώρος στον οποίο κάνεις τα καθημερινά ψώνια (μανάβικο, κρεοπωλείο, ιχθυοπωλείο), αλλά ταυτόχρονα μπορείς να καθίσεις να φας, να πιείς καφέ. Παλιά ήταν σινεμά. Και αυτή η αλλαγή χρήσης είναι που το έκανε αρχιτεκτονικά ενδιαφέρον.

-τη Βίλλα Πετρίδη: πανέμορφο κτίσμα (αχ, και να ήταν σπίτι μου!) και χαρακτηριστικό παράδειγμα της απαράδεκτης διαχείρισης του δημόσιου χρήματος. Πλήρως αναπαλαιωμένο εσωτερικά και εξωτερικά, με τις τοιχογραφίες, το κλιμακοστάσιο, τα παραθυρόφυλλα και τις γύψινες διακοσμήσεις να έχουν αποκατασταθεί επακριβώς, το κτίριο σήμερα παραμένει κλειστό και αχρησιμοποίητο. Όταν λέω κλειστό, εννοώ ότι μια ώρα μετά το τέλος των ξεναγήσεων τα παντζούρια έκλεισαν και ο φωτισμός όλου του περιβάλλοντος χώρου έσβησε. Επ’ αόριστον.

Porto Palace
-τα Σφαγεία: ίσως το ωραιότερο κτίριο ως τώρα. Ιδανικό για μεγάλες εκδηλώσεις και συναυλίες μιας και όταν λειτουργούσε ως σφαγείο χωρούσαν εκεί 350 ζώα σε 10 θέσεις σφαγής. Απίστευτη θέα στους γερανούς του λιμανιού, ανατριχιαστική αίσθηση όταν αντιλαμβάνεσαι ότι το έδαφος σκοπίμως κατασκευάστηκε με κλίση για να κυλάει το αίμα..

-το άλλοτε βυρσοδεψείο, νυν Porto Palace Hotel: η ωραιότερη αίθουσα δεξιώσεων γάμου που έχω δει. (διαφήμιση). Έχουν διατηρήσει την πέτρινη κατασκευή, την ξύλινη οροφή, τα τσιγκέλια στον τοίχο.
Αυτά τα κτίρια, σε συνδυασμό με την περσινή μου εξόρμηση μου δίνουν τον τίτλο του open-houser, έτσι δεν είναι!; Άντε και του χρόνου, …αν και το επόμενο βήμα θα είναι να βάλω στο πρόγραμμα και ένα Open House εκτός συνόρων! http://www.openhouseworldwide.org/

9 Νοε 2015

Γιατι αγαπώ το Νοέμβριο ή αλλιώς οδηγός επιβίωσης για τον προ-τελευταίο μήνα του χρόνου!

ΟΚ, ο Νοέμβριος δεν έχει αργίες. ΟΚ, ο Νοέμβριος έχει συνήθως άσχημο καιρό γεμάτο υγρασία και βροχές. ΟΚ, το Νοέμβριο νυχτώνει απο τις πεντεμιση. Όμως όχι, για μένα ο Νοέμβριος ηταν και θα ειναι ο αγαπημένος μου μήνας. 

Υποκειμενικά μιλώντας, το Νοέμβριο έχω τη γιορτή και τα γενέθλια μου. Κι ανάμεσα τους μεσολαβεί ένα μαγικό διάστημα πέντε ημερών, μέσα στο οποίο κάθε χρόνο συμβαίνουν τα μαγικά πράγματα! [...]
Έπειτα, Το Νοέμβριο η Θεσσαλονίκη μας είναι πανέμορφη. Μη μου πει κανείς ότι δεν της πάει η βροχή! Μη μου πει κανείς ότι δεν μένει άφωνος απέναντι στους απογευματινούς πορτοκαλί ουρανούς! 
Αντικειμενικά τώρα, ο Νοέμβριος προσφέρει άπειρες επιλογές για να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε αυτή την.. (after) summertime sadness, που, ναι, κι εγώ μερικές φορές τη νοιώθω.
56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου: η χαρά του σινεφίλ! Δεν έχει σημασία τι θα δεις, που θα το δεις. Η μαγεία του Φεστιβάλ είναι ακριβώς αυτό: να περπατάς στο Λιμάνι με το πρόγραμμα ανά χείρας, να ανταλλάζει απόψεις με όποιον βρεθεί μπροστά σου στην αναμονή, να διασταυρώνεται το βλέμμα σου με αγνώστους που με ένα συνωμοτικό χαμόγελο σου επιβεβαιώνουν αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Ό,τι κι αν είναι αυτό..
Food festival: ε, καλά τώρα μεταξύ μας, Θεσσαλονίκη είσαι! Το φαγητό έχει 365 μέρες το χρόνο την τιμητική του! Παρόλα αυτά το Food Festival έρχεται να δώσει μια πρώτης τάξεως δικαιολογία για το αυτονόητο: ένα καλό γεύμα ή δείπνο με φίλους. Ή δεκατιανό! "Η σύγχρονη εκδοχή της τοπικής κουζίνας", το πρόγραμμα "Τρίτη βράδυ τρώμε έξω" και μια σειρά από φιλανθρωπικά brunch είναι κάποιοι μόνο λόγοι να εντρυφήσεις... ΟΚ, you get the point!
Open house thessaloniki: παρόλο που η αρχιτεκτονική είναι έξω από τα ενδιαφέροντα μου, βρίσκω τη συγκεκριμένη ενέργεια ευφυή. Διαμερίσματα, μουσεία, ξενοδοχεία, κτίρια ιστορικού και θρησκευτικού ενδιαφέροντος ανοίγουν τις πόρτες τους και ειδικά εκπαιδευμένοι εθελοντές υποδέχονται το κοινό, διεξάγοντας σύντομες ξεναγήσεις.
Και άλλες δωρεάν ξεναγήσεις: συνεχίζεται το πρόγραμμα του 1ου Κοινοτικού Διαμερίσματος με μια σειρά από ενδιαφέρουσες βόλτες στην πόλη. Κτίρια και χώροι που βλέπουμε καθημερινά και βάζω στοίχημα δεν έχουμε ιδέα για την ιστορική αξία τους.  Ψήνομαι για τον Οθωμανικό περίπατο..
Philoxenia: παραδοσιακά στα τέλη του Νοέμβρη, η Philoxenia είναι ίσως η μόνη μας ευκαιρία να ταξιδέψουμε αυτή την εποχή του χρόνου. Η επίσκεψη κάθε χρόνο είναι επιβεβλημένη και παρόλο που οι συμμετοχές τα τελευταία χρόνια όλο και μειώνονται, αυτό που παραμένει είναι η χαρούμενη διάθεση των εκπροσώπων που παίρνουν μέρος, το παραδοσιακό τρατάρισμα και το ταξίδι του νου! (τα ιλουστρασιόν φυλλάδια που μάζευα παλιότερα ανελλειπώς, κόπηκαν λόγω budget..)
Βγείτε λοιπόν, περπατήστε στη Θεσσαλονίκη μας, αφουγκραστείτε την, αγαπήστε το Νοέμβριο γιατί είναι από τους πιο δημιουργικούς μήνες. Βγάλτε φωτό με το smartphone σας, ποστάρετε, γίνονται τόσοι διαγωνισμοί. Φωτογραφίστε και τον πορτοκαλί ουρανό, άλλη μια φωτογραφία δεν έβλαψε κανέναν! Και αγαπήστε κι εσείς το Νοέμβριο!

Σε περίπτωση που δεν σας έπεισα ακόμα, ας κλείσω με ένα κλισέ.. Υπομονή βρε, ο Νοέμβριος ειναι ο μήνας που θα μας φέρει τα Χριστούγεννα!!!