23 Οκτ 2015

Πριν δύο χρόνια τέτοια μέρα έβαλα τα αθλητικά μου και άρχισα να τρέχω. Τόσο απλά!
Και αποδείχθηκε το τρέξιμο μια από τις πιο υπέροχες δραστηριότητες που έβαλα στη ζωή μου.
Από μικρή ήμουν αθλητικός τύπος. Έχω δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα: ρυθμική, κολυμβητήριο, μπάσκετ, βόλεϊ, κλασικό γυμναστήριο, yoga, body art... Το τρέξιμο ουδέποτε μου πέρασε από το μυαλό. Κουραζόμουν στην ιδέα και μόνο. Και δεν είχα αντοχή να τρέξω ούτε 100 μέτρα.
Και έξαφνα μια μέρα σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο να βγω να τρέξω! Και χωρίς δεύτερη σκέψη βγήκα. Βέβαια μου φάνηκε βουνό. Δεν έτρεξα, περισσότερο περπάτησα! Και σταματούσα κι έβγαζα φωτογραφίες!

Κατά περίεργο τρόπο όμως συνέχισα. Κατέβασα ένα application στο κινητό μου και άρχισα να μετρώ τις επιδόσεις μου. Και πολύ γρήγορα το περπάτημα άρχισε να δίνει τη θέση του στο γρήγορο βάδην και τελικά στο τρέξιμο. Δεν έχει σημασία η ταχύτητα, αν δεν περπατάς τότε τρέχεις.

Καθώς ο καιρός περνά και συνεχίζω συστηματικά, γίνομαι ολοένα και καλύτερη. Εκτός από τις επιδόσεις, συνειδητοποίησα κάποια μαγικά πράγματα για το τρέξιμο (και τη ζωή)!
  • Ό,τι τίποτα δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται να προσπαθήσεις. Να κουραστείς, να επιμένεις  και να προσπαθήσεις ακόμα περισσότερο. Να δείξεις πείσμα και να μην τα παρατήσεις (η παραίτηση έρχεται στο μυαλό πολύ συχνά)
  • Ό,τι οι δικαιολογίες περισσεύουν. "Κάνει κρύο", "Κάνει ζέστη", "Κουράστηκα στη δουλειά", "Έχει ανάδρομο Ερμή".. δικαιολογίες υπάρχουν πολλές. (τις δικαιολογίες τις εφευρίσκουμε με το μυαλό μας ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν) 
  • Ό,τι αν θέλεις, όλα τα μπορείς. Όπως λέει και το ρητό: if you can dream it, you can do it, αρκεί να ξεκινήσεις (η αναβλητικότητα είναι ασθένεια της εποχής)
Σήμερα, δυο χρόνια μετά, αισθάνομαι πιο δυνατή από ποτέ, υγιής και γεμάτη ενέργεια. Κάθε χιλιόμετρο με βοηθά να πιστέψω στις δυνάμεις μου και να αυξήσω την αυτοπεποίθηση μου. Βρήκα την έμπνευση που χρειαζόμουν, κρυμμένη μέσα μου!

Δεν υπάρχουν σχόλια: