Οταν ακούω ανθρώπους να μου λένε οτι "ειμαι τυχερή που δουλεύω" φαντάζομαι τον εαυτό μου να βγαίνει απο το σώμα μου, να τους αρπάζει απο το λαιμό και να τους χτυπάει το κεφάλι στον τοίχο μέχρι να σπάσει.
Καταρχήν ας πάρουμε ως δεδομένο οτι, ΝΑΙ, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Δεν υπάρχουν δουλειές, οι αμοιβές ειναι τραγικές, δεν υπάρχει ασφάλιση, ούτε εξασφάλιση. Αντιθέτως, επικρατεί η υπερεκμετάλλευση, μπλα μπλα, μπλα... Δεκτά όλα αυτά.
Και τι κανείς; πως αντιδράς;
Κάθεσαι σπιτάκι σου; Επειδή δε σε συμφέρει να δουλεύεις για 400 ψωρο-ευρώ; Και στο κάτω κάτω τι ειςαι; Κορόιδο εισαι να σε δουλεύουνε; Και κάθεσαι στο ταμείο για κανα χρόνο και μετα θα δεις... Με λίγη τύχη κάτι θα βρεθεί μετα...
What the fuck!?
Δηλαδή, η αξία και οι ικανότητες δεν παίζουν κανένα ρόλο; Δηλαδή, όλη αυτη η προσπάθεια δεν μετράει; Το αίμα που μας πάει καθημερινά δε μετράει; Ε λοιπόν ως εργαζόμενη την τελευταία 15ετια σας πληροφορώ οτι η τύχη δεν έχει καμία σχέση με το γεγονός οτι δουλεύω.
Άντε, ίσως να διευκολύνει στην αρχή, ίσως απο τύχη να δοθεί μια ευκαιρία. (αν και προσωπικα πιςτευω οτι η τύχη δε χαρίζεται στον καθένα, αλλά ευνοεί τους τολμηρούς. Αυτούς που ψάχνουν, αυτούς που φέρνουν τα πάνω κάτω για να βρουν την άκρη τους).
Και μετα, αφού βρεις την ευκαιρία, χρειάζεται σθενος και ικανότητες και υπομονή και γερό στομάχι. Guts που λένε και οι ξένοι! Αν δεν αποδείξεις την αξία σου δεν θα επιβιώσεις σε καμία δουλειά ούτε για μια μερα. Όση τύχη κι αν έχεις.
Κι ακόμα παραπάνω χρειάζεται να βγεις απο τη βόλεψη σου -your comfort zone που λέμε- που σημαίνει να ξυπνήσεις πιο νωρίς, να δουλέψεις πιο πολυ, να μετακινηθείς πιο μακριά, whatever..
Μόνο έτσι θα αποδείξεις την αξία σου, θα διατηρήσεις τη δουλεια σου. Και δε θα εισαι απλά ένας τυχερός που έχει δουλεια, αλλά ένας αξιόλογος επαγγελματίας που θα μπορεί να διεκδικεί το καλύτερο!
Disclaimer:
-Δουλεύω ανελλιπώς απο το 2001 πριν καν πάρω πτυχίο
-Κάποιες απο τις ασχολίες μου δεν είχαν καμία σχέση με το αντικείμενο μου, ήταν καθαρά βιοποριστικές. Εχω φτιάξει ακόμα και βιογραφικό χωρίς αναφορά του πτυχίου
-Απο τύχη, μέχρι 1+1 στο Τζόκερ
-Ναι, κι εμένα κάποιος με πρότεινε στη δουλεια που ειμαι σήμερα. Γιατι όμως εμένα; Think about it!
-Γράφοντας το κείμενο μου δημιουργήθηκε η αίσθηση οτι απευθύνομαι σε γονείς, τους υπερτατους καθοδηγητές γνώμης που κάνουν τα παιδιά τους κυριολεκτικά σαν τα μούτρα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου