27 Δεκ 2011

Λίγο πριν την εκπνοή...

Λίγο πριν την εκπνοή του 2011, ήρθε ο καιρός για ανασκόπηση, προσωπική, επαγγελματική, κοινωνική... οτιδήποτε. Δε νομίζω ότι το παρακάτω κείμενο αποτελεί ενδιαφέρον ανάγνωσμα, παρόλα αυτά το δημοσιεύω.
Δυστυχώς, το 2011 δεν ήταν η χρονιά μου. Δεν το λέω με στενοχώρια, αλλά με προβληματισμό. Και το λέω δημοσίως για να το ξορκίσω και άλλη τέτοια χρονιά να μη με βρει.
Λένε ότι πάνω απ' όλα είναι η υγεία. Το λέω κι εγώ. Πως το να έχεις την υγειά σου μετράει και πως όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία. Και το καταλαβαίνεις αυτό μόνο όταν τη χάσεις. Δόξα τω Θεώ, παρά κάποιες μικρο περιπέτειες είμαι καλά. Αλλά είναι λόγος αυτός για να επαναπαύομαι; Μήπως να χαίρομαι που δεν πονάω όπως άλλοι;
Έπειτα, έρχεται μια ηλικία, που θέλεις να δεις τον εαυτό σου να κάνει βήματα μπροστά. Να προοδεύει, τώρα που έχει το σθένος και τη δύναμη. Νομίζω ότι είμαι σε αυτή την φάση. Αλλά δεν την εκμεταλλεύομαι. Τι κι αν έκανα κάποια πράγματα σε σχετικά μικρότερη ηλικία (βλέπε γάμο, αγορά σπιτιού κλπ). Τι πάει να πει αυτό; Ότι δεν πρέπει να γίνω ακόμα καλύτερη; Ότι δεν πρέπει να βελτιωθώ και να βελτιώσω τις συνθήκες της ζωής μου περισσότερο, τώρα που μπορώ;
[Πατάω stop για να διαβάσω όσα έχω γράψει.]
...να βελτιωθώ λοιπόν... Γιατί δεν το κάνω;
Φταίω εγώ η ίδια; Φταίει η εποχή που ζούμε; Φταίει η κρίση; ''Φταίει το ζαβό το ριζικό μας; Φταίει ο Θεός που μας μισει;" που λέει και ο ποιητής (βλ. Κ. Βάρναλη, Οι Μοιραίοι). Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα σηκώνει άπειρους συλλογισμούς, μονολόγους ή και διαλόγους αν θέλεις. Έχω πολύ δουλειά λοιπόν προς αυτή την κατεύθυνση. Ο σκοπός μου: Να κάνω το 2012 μια αξιόλογη χρονιά.

Σε σας αγαπημένοι μου αναγνώστες εύχομαι να μη βρεθεί κανείς να πει πως 'το 2012 δεν ήταν η χρονιά μου'!