5 Οκτ 2011

Εγώ, το βιολί μου!

Έρχεται μια μέρα σε αυτή τη ζωή που λες 'στοπ'.
Και ενώ η καθημερινότητα συνεχίζει να τρέχει διαγράφοντας πολλές φορές τέλειους κύκλους (λέγε με ρουτίνα) εσύ σταματάς, λες και κατεβαίνεις από το τρένο. Και ένα πρωί ξυπνάς έξω από όλο αυτό το συνοθύλευμα της καθημερινότητας και απλά παρατηρείς τους άλλους να συνεχίζουν το βιολί τους. Δε μιλάω για μένα. Εγώ είμαι από αυτούς που συνεχίζουν το βιολί τους!

4 σχόλια:

{Marianna} είπε...

Δυσκολο να σταματήσεις αν μπεις σε τροχιά, n'est pas?... Καλημέρα... :)

Your Catherine είπε...

"Η συνήθεια είναι συνήθεια και δύσκολα την πετάς απ' το παράθυρο"
:)

NOSTOS είπε...

Οτι μας κουράζει,μας πληγώνει,η ίδια η ζωή βρίσκει τον τρόπο αργά η γρήγορα και το αποβάλλει,και όταν λειτουργήσει μέσα μας και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης τότε τα πράγματα γίνονται πιο απλά.Καλό σου βράδυ κι ευχαριστώ για την φιλοξενία σου εδώ.

Your Catherine είπε...

δυστυχώς η τροχιά επηρεάζει και τα αντανακλαστικά μερικές φορές... αν και λίγο καθυστερημένα, ευχαριστώ για το σχόλιο σου NOSTOS!