Είχα αναφερθεί και παλιότερα σε εξεζητημένες εφαρμογές μαγειρικής. Πριν λίγες μέρες δοκίμασα κάποιες από αυτές και θα ήταν παράληψη να μην αναφερθώ στην εμπειρία. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τη σφαιροποιημένη ελιά του Έκτορα Μποτρίνι.*
Φαντάσου μια πράσινη ελιά στο φυσικό της μέγεθος σαν κανονική, χωρίς όμως κουκούτσι και χωρίς 'ψωμί'. Μια ελιά που 'σκάει' στο στόμα και απελευθερώνει χυμούς με τόσο δυνατή γεύση, που σε κάνει να πιστεύεις ότι πρώτη φορά τρως ελιά και ότι μέχρι τώρα σε κορόιδευαν με υποκατάστατα.
Η τόσο έντονη αυτή αίσθηση προκύπτει από την τεχνική της σφαιροποίησης. Είναι η τεχνική που δημιουργεί σφαίρες -μικρές ή μεγαλύτερες- σκληρές στο εξωτερικό και υγρές στο εσωτερικό τους.
Η διαδικασία δεν είναι τόσο δύσκολη όσο πιθανών ακούγεται. Να τι ανακάλυψα με μια γρήγορη έρευνα στο internet. Χρησιμοποιούμε δύο μείγματα: (1) Νερό με ασβέστιο και (2) νερό με αλγινικό νάτριο (Νάτη και η χημεία!)
Με λίγα λόγια: αναμειγνύουμε τον χυμό του προϊόντος μας (ελιά) με το μείγμα του αλγινικού νατρίου, το οποίο έχει πηκτικές ιδιότητες. Το βάζουμε σε σύριγγα και προσεχτικά δημιουργούμε μπαλάκια τα οποία άφηνουμε να πέσουν στο υγρό ασβέστιο, όπου εκεί παγώνουν. Δε συγκράτησα χρόνους και άλλες λεπτομέρειες, δεν θα φτιάξω ποτέ κάτι τέτοιο, άλλωστε!
Αν θα το έτρωγα ξανά? Παρόλο που το αρχικό 'κλακ' ήταν και είναι ακόμα αρκετά ανατριχιαστικό στη σκέψη, ναι, θα έτρωγα!
*Ο Έκτορας υιοθετεί με επιτυχία μια παλιά ιδέα που παρουσίασε το 2005 ο Ferran Adria στο εστιατόριο του El Bulli στη Βαρκελώνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου