Το μυαλό έχει αυτή την απίστευτη ιδιότητα να στέλνει γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις και μυρωδιές στο πίσω μέρος του. Ασυναίσθητα, χωρίς την ενεργό συμμετοχή μου (ή σου), μικρά κυβάκια σκέψεων, λέξεων ή εικόνων τοποθετούνται στη σειρά, χωρίς να μένει κανένα κενό. Πρώτα τα μεγάλα και πιο πίσω τα μικρά. Πρώτα τα σημαντικά και πιο βαθιά οι λεπτομέρειες. Δεν πετιέται τίποτα, όλα χωράνε σε αυτόν τον σκληρό δίσκο του μυαλού.
Όταν λοιπόν δοθεί ένα ερέθισμα - μια αφορμή, το αντίστοιχο κυβάκι έρχεται στην επιφάνεια και ανοίγει διάπλατα, παρασέρνοντας συνειρμικά και κάποια από τα γειτονικά κυβάκια. Αν αφήσεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί από τη διαδικασία του συνειρμού (όπως κάνω εγώ), νοιώθεις σα να μην πέρασε ούτε μια μέρα... τη λατρεύω αυτή την αίσθηση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου