27 Φεβ 2009

Στην άλλη πλευρά...

Η περιέργεια επικράτησε του αρνητισμού κι έτσι βρέθηκα να τριγυρίζω στα σοκάκια της κατεχόμενης Λευκωσίας. Βλέπεις, την πρώτη φορά που είχα φτάσει στο τέρμα της οδού Λήδρας είχα ανεβεί τη μεταλλική σκάλα, με τη βοήθεια του σκοπού και είχα τεντωθεί στις μύτες των ποδιών για να δω από την άλλη πλευρά: την εξαθλίωση και την καταστροφή σε όλο τους το μεγαλείο. Τώρα, το οδόφραγμα έχει φύγει, την ασχήμια των κτιρίων κρύβουν χρωματιστά πανό, ο διάδρομος οριοθετείται με γλαστρούλες και μπορείς να περάσεις απέναντι. λεπτομέρεια: πρέπει να υπογράψεις το χαρτάκι της "τουρκικής δημοκρατίας βόρειας κύπρου" - εδώ κολλάει ο αρνητισμός.

Η εικόνα στην "άλλη πλευρά" είναι αποκαρδιωτική. Καταρχήν, όλα τα μνημεία, όλα τα σημεία ιστορικού ενδιαφέροντος, οι εκκλησίες, τα κτίρια, όλα είναι "από 'κει μεριά". Κακοσυντηρημένα, κι αν όχι γκρεμισμένα τότε κλειστά. Οι εκκλησίες (λέγε μας τζαμιά) είναι πολλές μέσα στην παλιά πόλη, με μεγαλύτερη την Αγ. Σοφία, δες πως φαίνεται από μακριά και πως είναι η είσοδος της. Βρήκα και την Αγ. Αικατερίνη - καημό το είχα να βρω έναν Ι.Ν. με το όνομα μου...



Στους δρόμους της σύγχρονης πόλης, εκτός από άπειρα κοσμηματοπωλεία με χρυσά και μπακίρια, βλέπεις τη φτώχεια να πίνει καφέ, να παίζει μπάλα, να προσπαθεί να πουλήσει μαϊμούδες λουί-βιτόν, να τρώει ντόνερ... Έπιασα τον εαυτό μου να προσπαθεί να διακρίνει ένα χαμόγελο, ένα ελαφρύ μειδίαμα, κάπου...



Μοναδική ανάσα πολιτισμού και αισιοδοξίας, το Buyuk Han, άλλοτε χάνι και νυν χώρος πολιτισμού. Πανέμορφος χώρος και καλοδιατηρημένος, με τραπεζάκια για καφέ στην εσωτερική αυλή και όμορφα σοκάκια σε δύο επίπεδα για να κάνεις τον περίπατο σου. Τα άλλοτε δωμάτια έχουν μετατραπεί σε κοιτίδες πολιτισμού, όπου μπορείς να βρεις είδη λαϊκής τέχνης, χειροποίητα κοσμήματα και σουβενίρ. (πήρα και μαγνητάκι, η κατεχόμενη Λευκωσία βρήκε τη θέση της στο ψυγείο μου.)





Πήρα την επιστροφή, εν μέσω δυνατής βροχής που ξέσπασε από το πουθενά. Απέναντι από το ελληνικό φυλάκιο επισκέφθηκα το μνημείο, το αφιερωμένο σε όλους τους αδικοχαμένους νέους. Ανατριχίλα. Θες οι εικόνες, θες η μυρωδιά των κεριών, τα μηνύματα που είναι γραμμένα στους τοίχους...



Τώρα που ποστάρω αυτές τις φωτογραφίες θυμάμαι κάτι που με ρώτησε ένας νεαρός φαντάρος στο travel express: "τις είδες τις τρύπες από τις σφαίρες επάνω στα κτίρια; δεν κρύβονται..." Θυμήθηκα και κάτι άλλο που μου έιπε ένας ντόπιος "εμείς από κει δεν πάμε, γιατί εκεί είναι τα σπίτια μας. Και δε θέλουμε να πάμε σαν τουρίστες στα σπίτια μας".

26 Φεβ 2009

Oscars 2009

Αυτή τη φορά όλα πήγαν κατ'ευχήν!
Πρώτη φορά η απονομή με βρίσκει τόσο σύμφωνη!
Συγχαρητήρια στο "Slumdog Millionaire", το είχα πει εγώ ότι θα σκίσει.
Συγχαρητήρια και στον λατρεμένο Sean Penn, η ιδιοφυία του δεν κρύβεται.
Για τον B.Button δεν στενοχωρήθηκα και πολύ, εξαρχής είχα βρει την ταινία πολύ θλιβερή.
Ούτε η Jolie το άξιζε. Ωραία η ταινία, καλός ο ρόλος, τον έπαιξε με αξιοπρέπεια, αλλά -πως να το πω- δεν το είχε.. ας μείνω στο γεγονός ότι ήταν πολύ αδύνατη για να ενσαρκώσει μια γυναίκα εκείνης της εποχής. (θυμάμαι τον R.DeNiro να παίρνει και να χάνει κιλά για τις ανάγκες των ρόλων του...)
Χάρηκα πολύ για την Penelope, αδιαφόρησα (η αλήθεια να λέγεται) για τη Winslet, συγκινήθηκα για τον Ledger, διαφώνησα για το καρτούν (τι να κάνουμε είχα ταυτιστεί με το panda) και μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να δω το ξενόγλωσσο από την Ιαπωνία.
Και του χρόνου!

12 Φεβ 2009

Chinese Contemporary Art

Δεν ξέρω πως έτυχε και θυμήθηκα αυτό τον πίνακα. Αν και τεράστιος σε διαστάσεις, είναι ένα μικρό μόνο δείγμα μιας έκθεσης σύγχρονης κινεζικής τέχνης, που φιλοξενήθηκε στο Γκάζι πέρσι το φθινόπωρο, στα πλαίσια εκδηλώσεων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η συγκεκριμένη έκθεση περιλάμβανε πίνακες ζωγραφικής, κατασκευές, γλυπτά, video art και λεγόταν "Από το Πεκίνο στην Αθήνα" ... ή κάπως έτσι ...
Ας μην αναφερθώ καλύτερα στα ευφάνταστα σχόλια που προκάλεσε η θέαση του συγκεκριμένου, ούτε στις αντιδράσεις για αρκετό καιρό μετά...

11 Φεβ 2009

Your Catherine is selling the drama

and to love: a god
and to fear: a flame
and to burn a crowd that has a name
and to right or wrong
and to weak or strong
it is known, just scream it from the wall

i've willed, I've walked, I've read, I've talked,
I know, I know,
I've been there before

hey, now we won't be raped
hey, now we won't be scarred like that

it's the sun that burns
it's the wheel that turns
it's the way we sing that makes 'em dream
and to christ: a cross
and to me: a chair
I will sit and earn the ransom from up here

9 Φεβ 2009

Defragment

Το μυαλό έχει αυτή την απίστευτη ιδιότητα να στέλνει γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις και μυρωδιές στο πίσω μέρος του. Ασυναίσθητα, χωρίς την ενεργό συμμετοχή μου (ή σου), μικρά κυβάκια σκέψεων, λέξεων ή εικόνων τοποθετούνται στη σειρά, χωρίς να μένει κανένα κενό. Πρώτα τα μεγάλα και πιο πίσω τα μικρά. Πρώτα τα σημαντικά και πιο βαθιά οι λεπτομέρειες. Δεν πετιέται τίποτα, όλα χωράνε σε αυτόν τον σκληρό δίσκο του μυαλού.
Όταν λοιπόν δοθεί ένα ερέθισμα - μια αφορμή, το αντίστοιχο κυβάκι έρχεται στην επιφάνεια και ανοίγει διάπλατα, παρασέρνοντας συνειρμικά και κάποια από τα γειτονικά κυβάκια. Αν αφήσεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί από τη διαδικασία του συνειρμού (όπως κάνω εγώ), νοιώθεις σα να μην πέρασε ούτε μια μέρα... τη λατρεύω αυτή την αίσθηση!

6 Φεβ 2009

Δεν ξέρω αν το κατάλαβες, αλλά μόλις τελείωσα..

Με την TV. Εγώ ο κατεξοχήν άνθρωπος των ΜΜΕ, τελείωσα με την TV. Υπάρχει ένα ρητό που λέει ότι 'μια σταγόνα ξεχειλίζει το ποτήρι'. Κάθισα τις προάλλες να δω αυτή την Πετρούλα που λέει τον καιρό στο STAR. Ναι, παρακολούθησα μέρος του δελτίου, παρακολούθησα και τις διαφημίσεις περιμένοντας. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί ένα από τα πιστεύω μου είναι πως για να απορρίψεις κάτι πρέπει πρώτα να το δοκιμάσεις.
Κόντεψα να σπάσω την τηλεόραση. Απλά. Δεν ξέρω τι με ενοχλεί περισσότερο: το γεγονός ότι υποτιμάται έτσι η νοημοσύνη του κοινού για δυο μονάδες της AGB παραπάνω ή ότι όντως εκεί έξω μπορεί να υπάρχουν δυστυχισμένοι άνθρωποι που έχουν να κερδίσουν κάτι (να περάσουν καλά;) από αυτό το πανηγυράκι;
σ.σ Έχει αρκετές μέρες που είδα τον καιρό και ειλικρινά δεν πίστευα ότι αξίζει τον κόπο να ανεβάσω ολόκληρο ποστ. Την απόφαση την πήρα χθες βράδυ που έπεσα κάνοντας ζάπινγκ επάνω στην εκπομπής της Καλομοίρας - δε μπορω να στεριώσω ελληνική φράση - Σαράντη. Δεν θα αναρωτηθώ ποιος είχε τη φαεινή ιδέα, απλά όπως προείπα..κλείνω την TV!