Μου έκαναν δώρο ψαράκια. Τέσσερα. Τα φωνάζω ομάδα ΖΕΝ γιατί είναι πολύ χαλαρωτικά! Κολυμπάνε πάαρα πολύ ήρεμα και για αρκετές στιγμές μένουν ακίνητα μές στο νερό! Είναι μικροσκοπικά, λευκά - περλέ και έχουν σπιρτόζικα μάτια, σαν της τσιπούρας. Το πιο στρογγυλωπό το ονόμασα Hiro Nakamura, για τα άλλα τρία δεν έχω βρει ακόμα όνομα . Ψάχνω...
++
Notebook 2, Οδ. Ελύτη, απόσπασμα από το Μονόγραμμα
Πουθενά δεν πάω, μ'ακούς
Ή κανείς ή κι οι δυό μαζί, μ'ακούς
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ'ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δε γίνεται ν'ανθίσει αλλιώς, μ'ακούς
Σ'άλλη γη, σ'άλλο αστέρι, μ'ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει αέρας
Που αγγίξαμε ο ίδιος , μ'ακούς
[...]
Ποιός μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;
Ποιός γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;
Ειμ'εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ'ακούς
Σ'αγαπώ, σ'αγαπώ, μ'ακούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου