2 Δεκ 2008

Ένα δρόμο πιο πάνω

Σήμερα το πρωί το λεωφορείο δεν έστριψε από την Ν. Πλαστήρα. Είχα συνηθίσει κάθε πρωί να κάθομαι στην αριστερή πλευρά και να χαζεύω τη θάλασσα. Μπορούσα να δω τι καιρό κάνει στον Όλυμπο, αν η ατμόσφαιρα ήταν καθαρή έβλεπα τα σπίτια στην Περαία και μετρούσα τις ψαρόβαρκες στη μαρίνα. Όχι πια. Σήμερα το πρωί το λεωφορείο έστριψε στην Κοραή. Ένα δρόμο πιο πάνω. Αρκετό για να μου περιορίσει τον ορίζοντα. Fuck! Μισώ να μου χαλάνε τη συνήθεια.
++
About my Moleskine
Εδώ και δυο-τρεις μέρες έχω μπει στη διαδικασία να μεταφέρω data από τα ημερολόγια-σημειωματάρια -σκόρπια φύλλα του 2008 στη νέα Moleskine που μου έκαναν δώρο. Πολύ υλικό, πάρα πολύ, ικανό να γεμίσει το "legendary notebook of VanGogh, Chatwin, Heminway and Picasso" πριν καν μπει η χρονιά. Γι αυτό αποφάσισα τις επόμενες μέρες που υπολείπονται μέχρι να μας αποχαιρετήσει το 2008 να μεταφέρω εδώ κάποια πραγματάκια που κατά καιρούς διάβασα -άκουσα -έγραψα και για κάποιους λόγους δεν θέλω να ξεχάσω. Κάποια είναι τόσο παλιά που έχουν υποστεί άπειρες μεταφορές από χρόνο σε χρόνο. Άλλα είναι πιο νέα, βγαλμένα από τον πιο ώριμο εαυτό μου. Τα αποσπάσματα θα επισημαίνονται με τη λεξούλα 'notebook', α/α και φυσικά την πηγή. Θα έρχονται στην οθόνη σου σε ημερήσια διάταξη, ανεξάρτητα από την οποιαδήποτε έμπνευση της ημέρας.
Notebook 1, G.G. Marquez
"Σε αγαπώ όχι γι αυτό που είσαι, αλλά γι αυτό που είμαι εγώ όταν είμαι κοντά σου"

Δεν υπάρχουν σχόλια: