Ενενηνταεννιά φλουριά

Ένα ακόμα απόσπασμα από ένα ακόμα βιβλίο που μου άρεσε πολύ...

Τι θα συνέβαινε όμως
αν η φώτιση ερχόταν στις ζωές μας
και αντιλαμβανόμασταν, έτσι ξαφνικά,
ότι τα ενενηνταεννιά φλουριά μας
είναι το εκατό τοις εκατό του θησαυρού.
Ότι δε μας λείπει τίποτα,
κανένας δε μας έκλεψε τίποτα,
το εκατό δεν είναι καθόλου
πιο στρόγγυλος αριθμός
από το ενενηνταεννιά.
Αυτό είναι μόνο μια παγίδα,
ένα καρότο που έβαλαν μπροστά μας,
για να είμαστε βλάκες,
για να σέρνουμε το κάρο,
κουρασμένοι, κακόκεφοι,
δυστυχείς και συμβιβασμένοι.
Μια παγίδα για να μη σταματήσουμε ποτέ να σπρώχνουμε
και για να μείνουν όλα όπως έχουν.
Αιωνίως τα ίδια!
Πόσα πράγματα θα άλλαζαν
αν μπορούσαμε να απολαύσουμε
τους θησαυρούς μας, έτσι ακριβώς όπως είναι.

Προσοχή όμως: Το να παραδεχθείς ότι το ενενηνταεννιά είναι ο θησαυρός, δε σημαίνει πως πρέπει να εγκαταλήψεις τους στόχους σου. Δε σημαίνει ότι πρέπει να συμβιβάζεσαι με οτιδήποτε. Γιατί άλλο το να παραδέχεσαι και άλλο το να συμβιβάζεσαι. Όμως αυτό είναι σε άλλο παραμύθι...