23 Δεκ 2008

++

Notebook 7, Pablo Nerunda

[...]
Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

22 Δεκ 2008

++

Notebook 6, Coehlo, Ο Διάβολος και η Δεσποινίδα Πριμ
Πάντα πίστευα ότι οι βαθιές αλλαγές στον άνθρωπο και στην κοινωνία συμβαίνουν σε πολύ σύντομα χρονικά διαστήματα. Τη στιγμή που το περιμένουμε λιγότερο, η ζωή πετάει μπροστά μας μια πρόκληση για να δοκιμάσει το θάρρος και την επιθυμία μας για αλλαγή. Τη στιγμή αυτή καθόλου δεν ωφελεί να προσποιηθούμε ότι δε συμβαίνει τίποτα ή να δικαιολογηθούμε λέγοντας ότι δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι. Η πρόκληση δεν περιμένει. Η ζωή δεν κοιτάζει πίσω.

19 Δεκ 2008

Υποκλίσου! (this is a tribute to Freddie Mercury)

Όσοι με ξέρουν καλά, γνωρίζουν ότι ένα από τα θεματάκια που με λυπούν σε αυτή τη ζωή είναι που δεν είχα -κι ούτε θα έχω ποτέ - την ευκαιρία να βρεθώ σε ένα live του Freddie/ των Queen.



Είναι άξιον θαυμασμού πως ένας νεαρός από την Ινδία κατάφερε να γίνει ίσως ο μεγαλύτερος θρύλος της rock μουσικής σκηνής. Τόσο μεγάλος και τρανός έγινε που δεν τον χώρεσε αυτή η Γη και την έκανε νωρίς-νωρίς για τα ουράνια -μετά λύπης μου κυριολεκτώ. Στέκεται λοιπόν εκεί πάνω, ροκάρει και ακούει τι λέμε... (γι αυτό προσοχή σε κάθε λεξούλα που αραδιάζεις, catherine)

Ήταν τόσο χαρισματικός ο Freddie, την είχε τη μουσική μέσα του: τραγουδοποιός, ερμηνευτής, τενόρος, show man. Είχε σπουδάσει και graphic design -see. Και μπόρεσε να ξεχωρίσει σε μια εποχή που έβγαλε τεράστια συγκροτήματα, φωνάρες και τραγουδάρες, ας μη ξεφύγω από το θέμα. Χωρίς σκουλαρίκια, χωρίς τατουάζ, χωρίς ανταύγειες και περίεργα κουρέματα.

Ζούσε την ιδιαιτερότητα του χωρίς να την κρύβει, αλλά και χωρίς να τη διατυμπανίζει. Μοιραία η προσωπική του ζωή έγινε βορά στα μέσα και στα έξω. Είναι gay; είναι straight; είναι άρρωστος; πεθαίνει; έχει aids; δεν έχει; Ο ίδιος δήλωνε "i am what i am. So what?" και δως του τα δημοσιεύματα, δως του οι φήμες, δως του η παραφιλολογία..
Αναρωτιέμαι αν εξακολουθούσε να ζει και να γράφει πόσα ακόμα θα μας είχε χαρίσει. Ακόμα κι έτσι όμως που τα θέλησε η μοίρα, ο Freddie με το έργο του έδωσε έμπνευση σε πολλούς καλλιτέχνες , οι οποίοι φτιάχνουν μέχρι σήμερα ωραίες μελωδίες που μας χαϊδεύουν τα αυτάκια και όχι μόνο.
Χωρίς να θέλω να αδικήσω το υπόλοιπο συγκρότημα... he is the Queen!
Οι δύο εναπομείναντες καλλιτέχνες του συγκροτήματος συνεχίζουν τις live εμφανίσεις, με new singer τον εεεμ, τον κύριο Paul Rogers. Ιεροσυλία, κατά την ταπεινή μου άποψη. Θα πήγαινα όμως αν μου δινόταν η ευκαιρία. Μόνο και μόνο για να ακούσω τον Brian May να σπαράζει "i'm just the pieces of the man i used to be.." (http://www.youtube.com/watch?v=AUn3_cdxkT0)

12 Δεκ 2008

Friday's Pieces

Κομματάκια από μια βδομάδα γεμάτη φωτιά, που για μένα, προσωπικά, πέρασε σα νερό....

1) Quiz: Πόσα βιδάκια -καρφάκια -πλαστικάκια χρειάζονται για να συναρμολογήσεις μια συρταριέρα; Ο ευρών κερδίζει τη συρταριέρα (χρώμα ντεκαπέ, έξι συρτάρια) έτοιμη.

2) "Πέντε χρόνια δικασμένος μέσα στο Γεντικούλέ";;;; Βρε Αννούλα μας, jesus, τόσα χρόνια είχες να βγάλεις δίσκο...

3) Έξαφνα, θυμήθηκα πόσο μου αρέσει αυτός εδώ ο τύπος.

4) Last but not least: Αύριο το Star προβάλλει την ταινία "Mad City'. Αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες, το θεωρείτε τυχαίο;

10 Δεκ 2008

Σσσσσσσς. Ησυχία.

Είχα ετοιμάσει κάτι άλλο για σήμερα, αλλά δεν μπορώ. Παίρνω αφορμή από γνωστή τηλεπαρουσιάστρια της μεσημεριανής ζώνης, που ουρλιαζε σαν τρελή στην ίδια της την εκπομπή και αρχίζω:

Φτάνει πια. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ. Σταματήστε όλοι σας. πολιτικοί, δικηγόροι, αναλυτές, τραμπούκοι, μαθητές, τηλεπαρουσιαστές, δημοσιογράφοι... πάψτε. Κάντε επιτέλους λίγη ησυχία.

Ένα παιδί έφυγε. Άδικα. Ότι κι αν ειπώθηκε, ότι κι αν ακούστηκε, όποια κι αν ήταν η τραγική συγκυρία της στιγμής, αυτό δεν θα έπρεπε να έχει συμβεί. End of story.

Κρατήστε ένα λεπτό σιγής. Σκύψτε το κεφάλι. Σσσσσσσς. Έτσι μπράβο. Τώρα αναλογιστείτε. Ο καθένας για τον εαυτό του. Κι αν πιάσετε τον εαυτό σας να δακρύζει θα 'ναι για τη χώρα αυτή που ζούμε και για τους ανθρώπους που τη ζουν. Όλους εμάς.

Ποια κυβέρνηση; ποια διοίκηση; ποια αστυνόμευση; ποια σύμπνοια; ποια ανθρωπιά; Τίποτα.

Για τη δημοσιογραφική κάλυψη του θέματος ας μη μιλήσω καλύτερα. Κάτι τέτοιες περιστάσεις είναι που με έκαναν να επιλέξω να μην ασκώ ενεργά το επάγγελμα που σπούδασα γιατί αγαπώ. Τελεία.

9 Δεκ 2008

I.O.U.

Χρωστάω ποστ εδώ και μέρες. Να'μαι πάλι λοιπόν. Έχω στο μυαλό μου διάφορα... για τα έκτροπτα που γίνονται αυτές τις μέρες και που τα ζω από κοντά, για άλλα δικά μου -χαζά- θεματάκια... Anyway, είμαι μακριά από τη βάση μου και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ τώρα. Επιφυλάσσομαι!

++
Notebook 5, Κων. Καβάφης
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ να πούνε.
Φανερώνεται αμέσως όποιος τό'χει μέσα του το ΝΑΙ και λέγοντας το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθηση του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι ΟΧΙ θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο το ΟΧΙ -το σωστό- εις όλη την ζωή του.

5 Δεκ 2008

Friday's Pieces

1) Στις αρχές της εβδομάδας αρνήθηκα ευγενικά την πιο περίεργη πρόταση. Όταν ο άλλος είναι διατεθιμένος να πληρώσει για να μείνει πάνω σε σένα ένα ανεξίτηλο σημάδι, αυτό αμέσως αμέσως δεν δημιουργεί ένα είδος κτητικότητας;
2) Οι ΖΕΝ έμειναν τρεις. Ο ένας τους δεν τα κατάφερε. Poor fish! Η υπόλοιπη ομάδα πέρασε ώρες τριγύρω του, προσπαθώντας να τον συνεφέρει. Ναι, και τα ψάρια έχουν νοημοσύνη τελικά!
3) Συμβουλή: Trust No One! Ούτε την τράπεζα, ούτε τον IT, ούτε την ταμία, ούτε το Persil Black Magic. I said no one. Για διαφορετικούς λόγους...
++
Notebook 4, W. Allen's "Match Point"
The man who said "I'd rather be lucky than good" saw deeply into life. People are afraid to face how great a part of life is dependent on luck. It's scary to think so much is out of one's control. There are moments in a match when the ball hits the top of the net, and for a split second, it can either go forward or fall back. With a little luck, it goes forward, and you win. Or maybe it doesn't, and you lose.

4 Δεκ 2008

++

Notebook 3, H.Hessen, "Der Steppenwolf"
(ο Χένρι και η Ερμίνα τρώνε στο εστιάτόριο)
Κοίταξε μικρέ μου, αυτό εδώ είναι ένα ποδαράκι πάπιας, κι όταν κανείς ξεριζώνει το αφράτο και ωραίο κρέας από το κόκαλο, τότε κάνει μια γιορτή. Και πρέπει κανείς να έχει τέτοια όρεξη, ένταση και ευγνωμοσύνη στην ψυχή του, όπως ακριβώς ένας ερωτευμένος που για πρώτη φορά βοηθάει το κορίτσι του να ξεντυθεί. Κατάλαβες; Όχι; Είσαι λοιπόν πρόβατο. Πρόσεξε: σου δίνω ένα κομματάκι από το ωραίο αυτό μπούτι, θα δεις. Έτσι, άνοιξε το στόμα σου! Ω, μα είσαι τέρας! Τώρα, ένας Θεός ξέρει, ποιους άλλους παρατηρεί και σκέφτεται, μήπως τον δουν να παίρνει από το δικό μου πιρούνι! Μη σκέφτεσαι άλλο, άσωτε υιέ, δε θα σε ντροπιάσω.
Αλλά αν χρειάζεσαι για την δική σου ευχαρίστηση την έγκριση των άλλων, τότε είσαι πραγματικά ένας φτωχός βλάκας.

3 Δεκ 2008

Οι ΖΕΝ

Μου έκαναν δώρο ψαράκια. Τέσσερα. Τα φωνάζω ομάδα ΖΕΝ γιατί είναι πολύ χαλαρωτικά! Κολυμπάνε πάαρα πολύ ήρεμα και για αρκετές στιγμές μένουν ακίνητα μές στο νερό! Είναι μικροσκοπικά, λευκά - περλέ και έχουν σπιρτόζικα μάτια, σαν της τσιπούρας. Το πιο στρογγυλωπό το ονόμασα Hiro Nakamura, για τα άλλα τρία δεν έχω βρει ακόμα όνομα . Ψάχνω...
++
Notebook 2, Οδ. Ελύτη, απόσπασμα από το Μονόγραμμα
Πουθενά δεν πάω, μ'ακούς
Ή κανείς ή κι οι δυό μαζί, μ'ακούς
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ'ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δε γίνεται ν'ανθίσει αλλιώς, μ'ακούς
Σ'άλλη γη, σ'άλλο αστέρι, μ'ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει αέρας
Που αγγίξαμε ο ίδιος , μ'ακούς
[...]
Ποιός μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;
Ποιός γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;
Ειμ'εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ'ακούς
Σ'αγαπώ, σ'αγαπώ, μ'ακούς.

2 Δεκ 2008

Ένα δρόμο πιο πάνω

Σήμερα το πρωί το λεωφορείο δεν έστριψε από την Ν. Πλαστήρα. Είχα συνηθίσει κάθε πρωί να κάθομαι στην αριστερή πλευρά και να χαζεύω τη θάλασσα. Μπορούσα να δω τι καιρό κάνει στον Όλυμπο, αν η ατμόσφαιρα ήταν καθαρή έβλεπα τα σπίτια στην Περαία και μετρούσα τις ψαρόβαρκες στη μαρίνα. Όχι πια. Σήμερα το πρωί το λεωφορείο έστριψε στην Κοραή. Ένα δρόμο πιο πάνω. Αρκετό για να μου περιορίσει τον ορίζοντα. Fuck! Μισώ να μου χαλάνε τη συνήθεια.
++
About my Moleskine
Εδώ και δυο-τρεις μέρες έχω μπει στη διαδικασία να μεταφέρω data από τα ημερολόγια-σημειωματάρια -σκόρπια φύλλα του 2008 στη νέα Moleskine που μου έκαναν δώρο. Πολύ υλικό, πάρα πολύ, ικανό να γεμίσει το "legendary notebook of VanGogh, Chatwin, Heminway and Picasso" πριν καν μπει η χρονιά. Γι αυτό αποφάσισα τις επόμενες μέρες που υπολείπονται μέχρι να μας αποχαιρετήσει το 2008 να μεταφέρω εδώ κάποια πραγματάκια που κατά καιρούς διάβασα -άκουσα -έγραψα και για κάποιους λόγους δεν θέλω να ξεχάσω. Κάποια είναι τόσο παλιά που έχουν υποστεί άπειρες μεταφορές από χρόνο σε χρόνο. Άλλα είναι πιο νέα, βγαλμένα από τον πιο ώριμο εαυτό μου. Τα αποσπάσματα θα επισημαίνονται με τη λεξούλα 'notebook', α/α και φυσικά την πηγή. Θα έρχονται στην οθόνη σου σε ημερήσια διάταξη, ανεξάρτητα από την οποιαδήποτε έμπνευση της ημέρας.
Notebook 1, G.G. Marquez
"Σε αγαπώ όχι γι αυτό που είσαι, αλλά γι αυτό που είμαι εγώ όταν είμαι κοντά σου"

1 Δεκ 2008

The midnight meat train

Στο άκουσμα και μόνο του τίτλου έβαλα τα γέλια! Άκου... meat train... είδα όμως στους συντελεστές Clive Barker, είδα στους πρωταγωνιστές Vinnie Jones και πείστηκα να πατήσω το play. Προδιαθετημένη για πολύ γέλιο, το ξαναλέω!
Κι όμως! Είχε ενδιαφέρον! Σε έβαζε στη διαδικασία να προχωρήσεις την υπόθεση με το μυαλό σου λίγο παρακάτω, παρόλο που ήταν εύκολο να μαντέψεις τη συνέχεια. Επίσης, σε κρατούσε σε εγρήγορση. Δεν ήταν λίγες οι φορές που τραβήχτηκα ασυναίσθητα προς τα πίσω, νομίζοντας ότι θα λεκιαστώ από τα αίματα. Τόσο splatter όσο και ο τίτλος του!
Στο τέλος ... άσε δεν το λέω, να το δεις! Μετά το τέλος της ταινίας σκεφτόμουν ότι μάλλον δεν θα πάρω ποτέ ξανά το μετρό μόνη μου αργά τη νύχτα...

30 Νοε 2008

Νευρογλωσσικός Προγραμματισμός

Δηλαδή; Ο εγκέφαλος μας έχει την τάση να διατηρεί μόνο το ρήμα και το αντικείμενο από κάθε πρόταση που ακούει. Ανεξάρτητα από το νόημα της όλης πρότασης η διατήρηση μόνο των δύο προαναφερθέντων στοιχείων μπορεί να προκαλέσει σύγχηση ή/και αλλόκοτη συμπεριφορά από αυτόν στον οποίο απευθυνόμαστε!
Η λύση στο παραπάνω πρόβλημα είναι απλή: πάντα να μιλάς στον άλλο θετικά. Να μην του λες δηλαδή τι δεν θέλεις να κάνει. Ουπς, να του λες, εννοώ, αυτό που θέλεις να κάνει.

29 Νοε 2008

Waltzing along

Σήμερα δεν θα είμαι προληπτική.

Όχι όπως τις άλλες μέρες.

Λέω την ευχή μου δυνατά.

'May my mind set me free'

Παίρνω βαθιά ανάσα.

Σβήνω τα κεράκια.

Σκοτάδι.

:)

28 Νοε 2008

Friday's pieces

1) Δύο διαφορετικά πρόσωπα μου έστειλαν τις προηγούμενες μέρες δύο διαφορετικά links για δύο διαφορετικά τραγούδια. Το ένα "αφιερωμένο", το άλλο "θα μου αρέσει"... Κι εγώ αναρωτιέμαι; Ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει σε μένα ή αυτό που εγώ αφήνω να φανεί;
2) Τη Samsung LCD που έχω κρεμασμένη στο σαλόνι μου δεν την αλλάζω με τίποτα. Είδα όμως αυτό και ξετρελάθηκα.
3) "Για να ανακαλύψεις νέες στεριές, χρειάζεσαι πρώτα το κουράγιο να χάσεις το λιμάνι από τα μάτια σου". Είναι μια σοφή ρήση που μου είχε πει κάποτε ένας όχι και τόσο σοφός άνθρωπος. Που το θυμήθηκα τώρα...
4) Επιτέλους σήμερα πάω για (devil's) haircut!

27 Νοε 2008

Εσύ το ήξερες ότι...

... όταν οδηγείς στη λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου, αν κοιτάξεις προς τα πίσω βλέπεις τα κάστρα φωτισμένα το βράδυ;;

26 Νοε 2008

+1: Όλοι οι άνθρωποι της Catherine

Φίλοι, γνωστοί, συγγενείς... δε χωρούσαν στη χθεσινή λίστα!
Σας ευχαριστώ πολύ-πολύ για τις ευχές! Όλες ξεχωριστές, όλες μοναδικές όπως είναι άλλωστε και το άτομο που τις εκφράζει!
Πιο περιεκτική ευχή, αυτή χωρίς λόγια -είδες; έτσι προτιμησα να το γράψω ;)
Πιο ευφυής, αυτή που έλεγε "να ποθείς ότι έχεις" -χαλαρά, αυτή η ευχή μπορεί να κάνει τον εγκέφαλο μου να καεί από την πολλή σκέψη...
Πιο αθώα αυτή που ήρθε από τον μπέμπη μόλις 40ημερών!
Και πάλι ευχαριστώ! Love you! Η συνέχεια το Σάββατο...
* Ένα ζαρκάδι μου ψυθίρισε ότι το φθινόπωρο δεν θα ήταν τόσο ωραίο αν δεν είχε προηγηθεί ένα ακόμη πιο ωραίο καλοκαίρι.

25 Νοε 2008

Δέκα πράγματα που λατρεύω

- να γράφω 
- να βρέχει 
- οι Κυριακές πρωί με καφέ και εφημερίδα 
- το ηλιοβασίλεμα, η χρυσή ώρα μετά που πέφτει ο ήλιος 
- το άρωμα της καρύδας 
- η θάλασσα 
- οι στίχοι 
- οι αγκαλιές 
- ο εαυτός μου 
- οι πραλίνες του "Λεωνίδα". 

Να κεράσω; +1

24 Νοε 2008

Reveal

Σήμερα θα μιλήσουμε για τους R.E.M. Πρώτα πάτα το play (sorry, δεν το άκουσα, ελπίζω να είναι το σωστό).
Reveal. Το 2001 που κυκλοφόρησε ο δίσκος, ο Michael Stipe έκανε τη δική του αποκάλυψη, δήλωνε στον τύπο ότι θεωρεί τον εαυτό του "queer artist". Με δεδομένη την εφηβική τρέλα μου προς το πρόσωπο του (τρέλα που κράτησε λίγο παραπάνω), μπορεί ο καθένας να καταλάβει πως στο άκουσμα των νέων έπαθα μεγάλο σοκ. Είχα δεχθεί με ανωτερότητα παλιότερες φήμες και δηλώσεις τρίτων, αλλά η επίσημη παραδοχή από τον ίδιο ήταν too much για μένα.

Την περίοδο εκείνη λοιπόν πέρασα τα 4 στάδια του πένθους (άρνηση, οργή, κατάθλιψη, αποδοχή) και για πολλά χρόνια δεν ξανασχολήθηκα με το αγαπημένο μου συγκρότημα. Έτσι το Reveal καταδικάστηκε, πέρασε χρόνια κλεισμένο σ'ένα ντουλάπι, δεν το άκουσα, δεν το χάρηκα. (Το επόμενο "Around the sun" δεν το απόκτησα ποτέ, τους R.E.M. τους ξαναβρήκα με το Live του 2007, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία).

Γιατί τα λέω όλα αυτά;
Γιατί τώρα ανακάλυψα το Reveal. Πρώτα ήταν το "Imitation of Life". Μετά το "Leaving N.Y". Ύστερα ήρθε η συναυλία που μου έδειξε το "She just wants to be". Το "Αll the way to Reno", το "I've been high" και τώρα το "The Lifting".
Από τις δεκάδες δίσκων, τις εκατοντάδες τραγουδιών των R.E.M. πιστεύω ότι οι στίχοι αυτού του τελευταίου έχουν γραφτεί για μένα. Ή για κάποιον-α σαν κι εμένα! Ορίστε:

Grounded 5am./ The nightlife is comforting./ But gravity is holding you.
Once you settled into sleep/ You have watched on repeat/ the story of your life
Across the ceiling/ and in review
You've said the air was singing/ it's calling you/ you don't believe
These things you've never seen.

Goodmorning, how are you?
The weather's fine, the sky is blue/ it's perfect for our seminar...

Now close your eyes/ and start to breathe./ Allow the noise to recede
...allow yourself to drift and fly away... but you just stay.

You've said the air was singing/ it's calling you/ you don't believe
These things you've never seen, never dreamed.

Did you hear theses voices calling

Locked in a conference room/ 'we're only what our minds assume
And rationale is leaving you.

This conceit these systems of belief/ Your counselor agrees
"you've always mark these boundaries nou you're free
And with relief.

You've said the air was singing/ it's calling you/ you don't believe
These things you've never seen, never heard, never dreamed.

Never, never, never, never, never.... [X19]

Once you had a dream of oceans and sunken cities
Memories of things you've never known...

22 Νοε 2008

Οι περιπέτειες μιας σινεφίλ Vol.4: Bitjaru, Geumbungeo Doeda

Σ'αυτό ο σκηνοθέτης προϊδέασε το κοινό του: "i've taped this film by myself, using the long tape, so some of you may find it boring", είπε σε άπταιστα Κορεάτικα.
Βαρετό δεν ήταν, λίγο κουραστικό όμως. Αν και δεν ξέρω τι με κούρασε περισσότερο: η απόλυτη έλλειψη μουσικής -ακόμα κ από τους τίτλους αρχής και τέλους- ή τα σταθερά πλάνα της πάντοτε ακίνητης κάμερας;
Εκεί που τίποτα δε φαινόταν να ταράζει την καθημερινότητα στις φοιτητικές εστίες της Σεούλ, έγινε ξαφνικά το 'μπαμ' (ή καλύτερα το 'γκντουπ') που έβαλε το μυαλό μου σε τροχιά. Πότε αξίζει να γίνεις δολοφόνος; Όταν σε κλέβουν; Όταν σε κοροϊδεύουν; Όταν ξεμένεις από λεφτά και στέγη και πρέπει κάτι να κάνεις για να ζήσεις;
Αυτό που δεν κατάφερα είναι να συνδέσω τον τίτλο με το νόημα του έργου:
"Μια σκούπα γίνεται χρυσόψαρο".
Δοκίμασα να βρω τον συμβολισμό, αλλά δεν τα κατάφερα. Μετά το τέλος του έργου σκέφτηκα όλο το στόρι ανάποδα, από το τέλος προς την αρχή, μήπως κρύβεται εκεί κάτι... ούτε! (sorry Hioungk-nim your catherine cannot think Korean).
Για την Κορέα δεν έμαθα και πολλά καινούργια πράγματα, λίγο πολύ ήξερα ότι έχουν πολλή φτώχεια, πολλές πόρνες, ότι αντί για χειραψία κάνουν υπόκλιση. Α, τους μεγαλύτερους από σεβασμό τους φωνάζουν "Χιουνγκ-νιμ" και όχι με το όνομα τους. Και οι φοιτητικές εστίες είναι πολύ χειρότερες ακόμη και από αυτές του ΑΠΘ.
Προς το τέλος της ταινίας ο ήρωας αφού αυτοϊκανοποιήθηκε (sic) τάισε τα χρυσόψαρα στη γυάλα. Αψυχολόγητο.. έζησα να το δω κι αυτό!

21 Νοε 2008

Οι περιπέτειες μιας σινεφίλ Vol.3: Flower in the pocket

Πτώμα έγινα!
Πρώτα βγήκε ο σκηνοθέτης. Έκανε μια κίνηση με το χέρι σαν να μετράει το κοινό και είπε "ok!there's enough of you". (την αλήθεια; δεν ήμασταν και πολλοί!)
Μετά, σαν μια πρώτη γεύση από αυτό που θα ακολουθούσε, προβλήθηκε ένα 4λεπτο μίνι ταινιάκι "Man in Love". Δεν θα επεκταθώ, η φωνή της σκέψης μου όμως είπε "Ηθελα να 'ξερα τι σκεφτόταν όταν το έγραφε..." Πάντα έχει δίκιο!
Τέλος, άρχισε η ταινία. Ήταν δύο αγοράκια, μετά ήρθε κι ένα τρίτο (ΟΧΙ, δεν μπορεί να ήταν κοριτσάκι). Ήταν ο μπαμπάς, ήταν οι κούκλες βιτρίνας, ήταν και ο υπάλληλος. Είχε απόλυτη ησυχία. Εντάξει είχε και κάποιους διαλόγους, είχε και μουσική υπόκρουση ενίοτε (από αυτή που δε μ'αρέσει). Ααα, εμφανίστηκε κι ένα κουτάβι. Και μετά δεν έγινε τίποτα και η ταινία τελείωσε. Αυτό!
Παρακολουθώντας έμαθα ότι στη Μαλαισία μιλούν τη διάλεκτο Mandarin, ότι οδηγούν με το τιμόνι δεξιά σαν τους Εγγλέζους και ότι το εκπαιδευτικό τους σύστημα είναι οικτρό, μη μιλήσω για την ποιότητα των ιατρικών υπηρεσιών.
Γενικώς, ήταν μια κακή επιλογή ταινίας, από αυτές όμως που επιβεβαιώνουν την έννοια του Φεστιβάλ...! Εναλλακτικό, πειραματικό... φεστιβαλικό! Δε μετάνοιωσα, ίσα ίσα πέρασα καλά!
Για σήμερα το πρόγραμμα έχει κάτι εξίσου πειραματικό. Let's see!

20 Νοε 2008

Οι περιπέτειες μιας σινεφίλ Vol.2: Le bruit des gens autour

Το story: Διαφορετικοί χαρακτήρες -όλοι του καλλιτεχνικού κόσμου- συναντιούνται στο φεστιβάλ της Αβινιόν. Είναι νέοι, ωραίοι και βασανισμένες ψυχές. Κάποιοι συνδέονται από παλιά, άλλοι γνωρίζονται τώρα, όλοι συγκεντρώνονται εκεί που θα παιχτεί το υγρό φινάλε. (Για άλλη μια φορά δικαίωνομαι: πάντα μια βροχή βάζει τα πράγματα στη θέση τους!)

Ο θόρυβος των άλλων γύρω μας!

Νόμιζα στην αρχή ότι αναφέρεται σε όλους εκείνους που υπάρχουν γύρω μας, που μας τριβελίζουν τα αυτιά με "τα δικά τους", που μας κουράζουν και δε μας αφήνουν να συγκεντρωθούμε στα δικά μας -τα πραγματικά- προβλήματα. Να κλειστούμε στον εαυτό μας με την ησυχία μας βρε αδερφέ!

Όμως όχι:

Ο "θόρυβος" είναι οι δικές μας σκέψεις, οι διεργασίες του μυαλού, τα δικά μας προβλήματα, που όντως μας κλείνουν στο καβούκι μας. Δημιουργείται έτσι ένας ιδιότυπος εγωισμός ο οποίος δε μας αφήνει να αφουγκραστούμε αυτό που συμβαίνει γύρω μας: φίλοι, συγγενείς, γνωστοί και άγνωστοι ματαίως "θορυβούν" ψάχνοντας για λίγη κατανόηση - αγάπη - υποστήριξη...

Η ταινία είχε αρκετά κωμικά στοιχεία και καλή γαλλική μουσική περασμένων δεκαετιών.

18 Νοε 2008

My name is Bond, James Bond

Είδα τη νέα του ταινία -όχι δεν πλήρωσα εισιτήριο. Λοιπόν:
1) Δεν ξεστόμισε τη θρυλική ατάκα που τσακίζει κόκκαλα, ρίχνει γυναίκες, ψαρώνει κόσμο κ.ο.κ.
2) Δεν μας εξήγησε τι στο καλό σημαίνει το "Quantum of Solace". Νομίζω πάντως ότι το είδα γραμμένο πάνω σε μια βάρκα.
3) Δεν είχε και τις πιο ωραίες γυναίκες να τον περιτρυγιρίζουν.
4) Δεν μας προσέφερε ούτε ένα ελαφρύ μειδίαμα. Ούτε έκανε το δικό μας χειλάκι να σκάσει ένα χαμόγελο. Απόλυτη σοβαρότητα!
5) Δεν ήπιε coca cola - ούτε Heineken.
6) Δεν βρέθηκε κανείς να τον ρωτήσει τι ώρα είναι, άρα ούτε το ακριβό του ρολογάκι μας έδειξε.
7) Δεν μας έπεισε για τις οδηγικές του ικανότητες, αφού την Aston Martin τη σμπαράλιασε στους τίτλους αρχής. Έκτοτε, όλα τα αμάξια της ταινίας ήταν Ford.
8) Αντιθέτως, οδήγησε όλα τα άλλα μέσα: μηχανή, ταχύπλοο, αεροπλάνο...
9) Όπως πάντα ήταν κοκκέτης, ντυμένος στην τρίχα, είτε με τζινάκι - ζιβάγκο, ή με πανάκριβο σμόκιν.
10) Και φυσικά ήταν ο μόνος, ο απόλυτος σταρ!! Ο απόλυτα γοητευτικός αρσενικός... αν και εμένα δεν παύει να μου θυμίζει (λαθρο)μετανάστη από γείτονα χώρα.
Γενικώς, όμως ποια είμαι 'γω που θα κρίνω έναν James Bond; Απλώς κάθησα και απόλαυσα αυτό το χολιγουντιανό συνοθύλευμα εκρήξεων και τεστοστερόνης με ένα κουβά ποπ κορν. Αν δεν ήταν 17-Νοε θα είχα προτιμήσει να κατεβώ σε κάποια ταινία του Φεστιβάλ.
Και κάτι τελευταίο, το λέω ξέροντας ότι θα γυρίσει εναντίον μου: Μου φαίνεται τελικά ότι προτιμώ τον Transporter. Είναι πιο cool, πιο zen και δε σκονίζει τα κουστουμάκια του.

17 Νοε 2008

YourCatherine proudly presents: "Οι περιπέτειες μιας σινεφίλ Vol.1: Οι 3 ήττες"

Έχουμε και λέμε: το γεγονός και μόνο ότι έκανα την πρώτη μου εμφάνιση στις αποθήκες στο λιμάνι την 3η μέρα του Φεστιβάλ μπορεί να θεωρηθεί απο μόνο του μια πρώτης τάξεως ήττα.
Αποφάσισα λοιπόν να δω τους "3 Πιθήκους" ("Uc maymun"), τουρκική παραγωγή, ταινία έναρξης στις"Ματιές στα Βαλκάνια". Φυσικά, δεν βρήκα εισιτήρια (δεύτερη ήττα, τι περίμενα άλλωστε δύο ΩΡΕΣ πριν την προβολή)
Βασικά, δεν βρήκα εισιτήριο για καμιά από τις βραδυνές προβολές της Κυριακής. Ούτε για το "Liverpool", ούτε για το "Άσε το κακό να μπει", ούτε καν για τον "Πιλότο Αμπού Ραέντ" (σ.σ. στη συγκεκριμένη ταινία δεν υπάρχει κανένας πιλότος...) Όχι, για το "Φιλί της ζωής" του Ζαπατίνα δε ρώτησα.
Η τρίτη ήττα δεν άργησε να 'ρθει, καθώς ζήτησα εισιτήρια για το "Akires to Kame" ("Ο Αχιλλέας και η χελώνα"). Φυσικά δε βρήκα (τι περίμενα άλλωστε δύο ΜΕΡΕΣ πριν την προβολή- Takeshi Kitano είναι αυτός)
Έτσι, πέρασα τη βραδιά μου τρώγωντας Patafritas και χαζεύοντας βιτρίνες στην Τσιμισκή. Και μετά στο σπίτι είδα το "Danny the dog". Και μου άρεσε!

14 Νοε 2008

Pieces

Σήμερα αδειάζω το μυαλό μου από διάφορα θεματάκια και τα αποθέτω εδώ. Μιας κι έρχεται Σαββατοκύριακο....
1) Αρχίζει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου! Άντε να χαρώ εγώ! Εκπληκτική αφίσα -πολύ μου άρεσε!- εύχομαι οι αρμόδιοι να είδαν την όλη διοργάνωση με φρέσκια-εναλλακτική ματιά. Πάντως, μέχρι χθες το απόγευμα στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ δεν υπήρχαν προγράμματα προβολών. Θα κάνω άλλη μια απόπειρα σήμερα.
2) Άνοιξε χθες το ALDI και εκτυλίχθηκαν σκηνές απείρου κάλλους. Εικόνες βαριάς οικονομικής κρίσης, σου λέω.. Εκατοντάδες κόσμος, πολλαπλάσιες σακούλες, καροτσάκια, παιδάκια, σαλαμάκια (από το μπουφέ).. ένας χαμός! Τόσα αυτοκίνητα είχα να δω στη γειτονιά μου από τότε που έγινε η διάνοιξη της Βρυούλων. Κρίμα που δεν έβγαλα φωτό.
3) "Παίρνω το λεωφορείο γιατί έτσι μ'αρέσει!!!", "Αγαπητέ επιβάτη γίνε φίλος με τον οδηγό".. είναι κάποια μόνο από τα μηνύματα που περνάνε στα scroll στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!
4) Χθες βράδυ εκνευρίστηκα! Είναι δυνατόν σε ολόκληρο σπίτι -ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΠΙΤΙ- να μην υπάρχει ένα στυλό;;; Σήμερα πρωί-πρωί μπήκα στον Μαλλιάρη και πήρα ένα σετ των 10, έτσι για να βρίσκονται.
5) Νομίζω ότι (επιτέλους) βρήκα σχολή Tai-Chi στη Θεσσαλονίκη :)
6) Πότε επιτέλους θα βρέξει;;;
σ.σ Το παραπάνω ποστ γράφτηκε υπό τους ήχους του "All the way to Reno" (τρελο-κόλλημα των τελευταίων ημερών).

11 Νοε 2008

Another point of view!

Μέτακόμισα. Επέστρεψα στο παλιό μου γραφείο. Ο προσανατολισμός μου τώρα είναι 180 μοίρες αντίθετος. Άλλαξα οπιτκή γωνία. Αυτοί που κάθονταν δίπλα μου είναι πλέον απέναντι. Anyway... it's still the same old me.

10 Νοε 2008

Η οδύσσεια του Δημοσίου...

Έρχεται η νέα σειρά που θα σας καθηλώσει... Ζήστε την ένταση και την αγωνία μέσα σε Κ.Ε.Π., Α.Τ., Δ.Ο.Υ, ΥΠ.Ε.Π.Θ και άλλους Χ.Ε.Δ.Τ (=χώρους του ευρύτερου δημόσιου τομέα). Παρακολούθηστε με κομμένη την ανάσα την πάλη αθώων, καθημερινών ανθρώπων (λέμε τώρα!) με το τέρας της γραφειοκρατείας.
Μη χάσετε απόψε τη μεγάλη πρεμιέρα: Θα καταφέρει η υπογράφουσα να αποσπάσει τις απαραίτητες πληροφορίες από την υπάλληλο του Κ.Ε.Π. και πόσο χρόνο κάνει ένα πιστοποιητικό γεννήσεως να φτάσει από το νομό Σερρών (σ. σ. η διακίνηση των εγγράφων υπηρεσιακά γίνεται μέσω Κ.Τ.Ε.Λ !!!!!!) Stay tuned!

7 Νοε 2008

Ώρα για πρωινό...

"Είναι απολύτως αποδεκτό να πάρει κανείς το πρωινό του στο κρεβάτι του, επάνω σ'έναν δίσκο, και τούτο όχι μόνον όταν είναι ασθενής! Ο δίσκος με το πρωινό διευθετείται ως εξής: αριστερά εμπρός όπως βλέπουμε το δίσκο τοποθετείται το φλιτζάνι του καφέ ή του τσαγιού με το χερούλι στραμμένο προς τα αριστερά και το κουταλάκι ακουμπισμένο μέσα στο πιατάκι του φλιτζανιού δεξιά. Δεξιά του δίσκου τοποθετείται ένα μεγαλύτερο πιατάκι με τις φρυγανιές και το ψωμί. Ανάμεσα τους, εμπρός, βάζουμε το ποτήρι με τον χυμό ή το πιάτο με τη φρουτοσαλάτα. Στο πίσω μέρος του δίσκου δεξιά βάζουμε το βούτυρο και τις μαρμελάδες ή το μέλι. Στη μέση τη ζαχαριέρα και αριστερά, στην άκρη, την τσαγιέρα ή την καφετιέρα με τη λαβή της γυρισμένη προς τα αριστερά". [Χρ. Ζαμπούνη, Savoir - Vivre]

Εγώ πάντως κάθε πρωί μασουλάω ένα τοστ, τρέχοντας σαν την τρελή μες στο σπίτι, και πίνω ένα γάλα μονορούφι, "μια καταπιά", που λέει και η μαμά μου!

6 Νοε 2008

Wall-e

Κατά την προσωπική μου, ταπεινή, άποψη κερδίζει μακράν την πρώτη θέση στη λίστα των αποτυχημένων ταινιών κινουμένων σχεδίων. Προσωπικά, ήθελα να κλείσω το DVD, συνέχισα όμως ως το τέλος για να μπορώ με σιγουριά να το βαφτίσω "Χειρότερο καρτούν όλων των εποχών".

Το story: Σκουριασμένο ρομποτάκι, ονόματι Γουόλυ, ξεφεύγει από το ρουτινιάρικο έργο της ζωής του να καθαρίσει τους τόνους σκουπιδιών που έχουν κατακλύσει τον πλανήτη Γη και ερωτεύεται λευκή, ψηφιακή, hi-end ρομποτίνα (Ήβα). Με όπλο το μοναδικό πράσινο βλαστάρι του πλανήτη, προσπαθούν μαζί να διακόψουν την αιώνια εκδρομή των ανθρώπων στο διάστημα και να τους πείσουν να επιστρέψουν στον άλλοτε υπέροχο πλανήτη Γη.

Η ταινία είχε απ' όλα: βρωμιά, σκουριά, μια κατσαρίδα (b-role), εμετικούς χοντρομπαλάδες ανθρώπους, καθώς και όλα τα κλισέ που θα περίμενε κανείς να συναντήσει σε μια τέτοια ταινία. Οι διάλογοι έλαμψαν δια της απουσίας τους. Επικοινωνία μηδέν -ούτε καν μεταξύ των ανθρώπων-, και ούτε μία ατάκα!!?

Στα θετικά, η εκφραστικότητα του Γουόλυ - κι όμως ένα μάτσο παλιοσίδερα μπόρεσε να με κάνει να συγκινηθώ. Καλό επίσης και το τραγούδι στους τίτλους τέλους, "Down to Earth" από τον Peter Gabriel.

5 Νοε 2008

Celebrity news

Πρώτη παγκόσμια παρουσίαση της νέας πολυτελούς κατοικίας του διάσημου ζεύγους Pit & Jolie!!
Όπως μπορείτε να διακρίνετε στην αποκλειστική φωτογραφία που εξασφάλισε το blog μας, η υπερπολυτελής κατασκευή διαθέτει ξύλινη κατοικία δύο χώρων, υδραυλικό σύστημα τελευταίας τεχνολογίας και υπερσύγχρονο γυμναστήριο με κορμούς, κεκλιμένα επίπεδα και μεταλλικό τροχό. Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στον περιβάλλοντα χώρο του κτίσματος, ο οποίος έχει επενδυθεί εξολοκλήρου με φυσικό ροκανίδι, που ανανεώνεται σε 24ωρη βάση, ενώ με ειδική παραγγελία το ζεύγος απέκτησε σκελετό από χριστουγεννιάτικο έλατο προέλευσης Ταξιάρχη Χαλκιδικής.

Η αλλαγή περιβάλλοντος ωστόσο, φέρεται να έχει προκαλέσει ρήξη στις σχέσεις του ζευγαριού... Οι κακές γλώσσες μιλούν για ομηρικούς καυγάδες, που λαμβάνουν χώρα κυρίως τη νύχτα. Ανεπιβεβαίωτες φήμες θέλουν ως αίτία την εκρηκτική φύση της Jolie. Ο Pit ως υπόδειγμα οικογενειάρχη προσέλαβε αμέσως σύμβουλο γάμου - διαμεσολαβητή για να λύσει το πρόβλημα, ο οποίος πρότεινε ως λύση την προσωρινή απομάκρυνση ενός εκ των δύο "για να ηρεμήσουν τα πνεύματα", όπως χαρακτηριστικά δήλωσε.
Παρακάτω, φωτογραφίες της άλλοτε ειρηνικής συνύπαρξης του ζεύγους...

4 Νοε 2008

Dali


Το συγκεκριμένο έργο ανήκει στον αξεπέραστο Salvador Dali και ονομάζεται "Κύκνοι ανακλούμενοι σε Ελέφαντες". Δεν είναι και από τα πιο γνωστά, εγώ τουλάχιστον δεν το είχα ξαναδεί, το συνάντησα στη νέα συλλογή που απέκτησα πρόσφατα και μου θύμισε ...ολίγον από Gonsalves (σαφής επιρροή του 'παλιού' στον 'νέο'). Δεν θα αναρωτηθώ τι συμβολίζει η φωτιά στα βράχια, ούτε τι ακριβώς είναι αυτό το πλάσμα που διακρίνεται να βγαίνει από το νερό. Ο κύριος, όμως, με τα χέρια στη μέση ποιος είναι; Και γιατί κοιτάει έξω από το κάδρο;

3 Νοε 2008

Επισημο καλωσόρισμα!



Ορίστε! Ο τελευταίος χρόνος της ζωής σου σε κουτιά! Το επάγγελμα που διάλεξες θα σε πάει και θα σε φέρει πολλές φορές. Εφόσον, το διάλεξες καλωσήρθες.. για όσο μείνεις. Το ξέρω ότι δεν θα είναι για πολύ :)

31 Οκτ 2008

Σκόρπιες σκέψεις

Τίποτα συγκεκριμένο... έτσι, αποφάσισα το τελευταίο post του Οκτωβρίου να το γράψω από 'δω, από το σπίτι, μες στη νύχτα. Υπόσχομαι το πρώτο post του Νοέμβρη να έχει ουσία. Παρεπιπτόντως, ο Νοέμβριος είναι ο αγαπημένος μου μήνας του χρόνου. Welcome!!!

29 Οκτ 2008

Time Travelling

Η 28η-Οκτ ήταν για μένα ένα ταξίδι στο χρόνο. Δεν έχει σημασία η ημερομηνία, αλλά το γεγονός ότι λόγω της αργίας βρήκα επιτέλους χρόνο να ασχοληθώ με τα 'πράγματα' (=ζωή) που έχω αφήσει στο σπίτι των γονιών μου. Άνοιξα λοιπόν παλιά κουτιά γεμάτα αντικείμενα και ξεχύθηκαν οι αναμνήσεις. Βρήκα... και τί δεν βρήκα!
Παλιές φωτογραφίες, αυτοσχέδια ημερολόγια, σελίδες εφημερίδων και περιοδικών με τον ήρωα μου, περιτυλίγματα από σοκολάτες με μηνύματα πιο γλυκά κι απ'το περιεχόμενο γραμμένα επάνω, κασσέτες (ναι, κασσέτες!) με χιτάκια της εποχής -'Coco Jumbo', 'Εγώ κι ο πουφ' στην ίδια κασσέτα, α ρε Μαρία!-, αποκόμματα από εισιτήρια του ΚΤΕΛ (είχε φτάσει μακριά η χάρη μου!), εσώφυλλα σχολικών βιβλίων με αφιερώσεις, υφασμάτινα βραχιολάκια που έφτιαχνα -δε θυμάμαι πια πως- μόνη μου, μια βιογραφία των R.E.M. (1993, εκδ. ΣΙΓΑΡΕΤΑ) με φωτογραφίες του Michael Stipe με ξανθό σγουρό μαλλι κλπ κλπ κλπ.
Όταν γύρισα στο καινούργιο σπίτι κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και δεν μπόρεσα να κρατηθώ, τον ρώτησα: "Ποιά είσαι συ, και τί έκανες σε εκείνο το Καθρινάκι;"
[Μεταξύ μας, προτιμώ τον τωρινό -πιο πονηρεμένο- εαυτό μου!]

24 Οκτ 2008

Διάλλειμα για διαφημίσεις

Μετά τη γενική κατακραυγή για το χθεσινό post (thanks a lot!), λέω να διασκεδάσω κάπως τις εντυπώσεις. Τι καλύτερο, λοιπόν, από ένα διάλλειμα για διαφημίσεις...






(όχι δεν μου αρέσει η Mars, προτιμώ τη σοκοφρέτα!)

23 Οκτ 2008

Θέλω να πω...

(προς κάθε πιθανό ενδιαφερόμενο)
Θέλω απλώς να πω ότι: το γεγονός ότι δε μιλάω δεν σημαίνει ότι δε βλέπω. Δε σημαίνει ότι δεν ακούω, ότι δεν καταλαβαίνω. Δεν είμαι χαζή... απλώς έτσι είμαι εγώ. Πιστεύω βαθιά μέσα μου ότι τα λόγια είναι περιττά και οι αντιπαραθέσεις μόνο πίσω μπορούν να μας πάνε. Τελευταία όμως αντιλαμβάνομαι τη σιωπή μου από χρυσός να γίνεται αφορμή για κάποιους, και τότε...
Αν ανοίξω το στόμα μου θα είναι σα να ανοίγω το μυαλό μου και να αραδιάζω τις σκέψεις μου στο πάτωμα. Δεν θέλω να το κάνω αυτό, τουλάχιστον όχι για χάρη τους... θα κρατήσω την κάθε λέξη μου και θα της δώσω την αξία που της πρέπει.
Κάτι τελευταίο: ο,τι λάμπει δεν είναι χρυσός!
Αυτά!

20 Οκτ 2008

It's a boy!

Γιωτίτσα και Νικολή να σας ζήσει ο παίδαρος!!!
Πως είναι να έχετε στο σπίτι το μωράκι σας;
Και πως νοιώθετε που δεν θα μείνετε ποτέ ξανά μόνοι;;

(α ρε παλιόπαιδα, είχατε δεν είχατε καταφέρατε να με συγκινήσετε!)

9 Οκτ 2008

!

(later that day…)

Βγήκε η διάγνωση! Ευρέθη αυτό το ‘κάτι’ που με ταλαιπωρεί και εντάσσεται στην κατηγορία «αυτοάνοσα νοσήματα»…

«Όταν κάποιος πάσχει από ένα αυτοάνοσο νόσημα, το ανοσοποιητικό του σύστημα λανθασμένα επιτίθεται εναντίον του ίδιου του σώματος του, στοχεύοντας τα κύτταρα, τους ιστούς και τα όργανα του. Η υπερβολική συσσώρευση κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί να …» (βλ. in.gr)

Ε, εντάξει… το παραδέχομαι ότι πολλές φορές με τις σκέψεις, τις αποφάσεις και τις πράξεις μου κάνω κακό στον ίδιο μου τον εαυτό, αλλά αυτό πάει πολύ…

?

Anti TPO Ab = 112,00 ...ε;

7 Οκτ 2008

She just wants to be...

Όλα ήταν υπέροχα! Ξεχώρισα όμως ένα ... αυτό:





It's not that she walked away,
Her world got smaller.
All the usual places
The same destinations
Only something's changed.

It's not that she wasn't rewarded
With pomegranate afternoons
Of Mingus, Chet Baker and chess
It's not stampeding fortune
Or prim affectations
She's off on her own

But she knows
Now is greater than the whole of the past
Is greater, and now she knows.
She just wants to be somewhere
She just wants to be.
She just wants to be somewhere
She just wants to be.

It's not that the transparency
Of her earlier incarnations
Now looked back on, weren't rich
And loaded with beautiful vulnerability
But now she knows
Now is greater
And she knows that.

She just wants to be somewhere
She just wants to be
She just wants to be somewhere
She just wants to be.

Now is greater, now is greater
And she knows that.

She just wants to be somewhere
She just wants to be.
She just wants to be somewhere
She just wants to be.

She just wants to be somewhere
She just wants to be.
She just wants to be somewhere
She just wants to be.

It's not like if angels
Could truly look down
Stir up the trappings
A light on the ground
Remind us of what, when, why or who
That how's up to us, me and you

And now is greater than the whole of the past
Is greater and now she knows that.
Now she knows.

Ευχαριστούμε Michael! Ευχαριστούμε R.E.M.! Να ξανάρθετε !!!

1 Οκτ 2008

Καλό μήνα!

Αποχαιρετώ με ανακούφιση τον πιο δύσκολο Σεπτέμβριο της ζωής μου! Κυριολεκτικά! Σε όλα τα επίπεδα! Ο φετινός Σεπτέμβριος ξεκίνησε στις 18-Αυγ (!), σαν μια αναγκαστική προσγείωση από τις διακοπές. Και η αλήθεια είναι ότι συνεχίζεται για λίγες μέρες ακόμη, αν και το δύσκολο πέρασε… ο νοών νοείτω!

Καλωσορίζω με χαρά έναν Οκτώβριο «όλο τρέλα», που φαίνεται να μπαίνει με καλούς οιωνούς, δροσερή λιακάδα (oh god ας κρατήσει!), δρόμο και σχέδια… για να δούμε!

Κλείνω με τη μηνιαία πρόβλεψη του Τοξότη (ευχαριστώ stardome – ευχαριστώ κ. Πανόπουλε – ώρες ώρες νομίζω ότι γράφεις για μένα! Πηγή: http://www.stardome.gr/)

"...Και μετά από ένα εξαντλητικό Σεπτέμβριο ένας διχασμένος Οκτώβριος που κρατάει στο ένα χέρι το καρότο και στο άλλο το μαστίγιο. Με τον Άρη στον 12ο οίκο σου τώρα σου χρειάζονται μερικά μαθήματα Ζεν ακόμα κι αν θεωρείς όλη την new age πρακτική σαν σαχλαμάρες χωρίς κανένα νόημα. Λοιπόν επανάλαβε: Δεν είναι ζήτημα δύναμης, είναι ζήτημα χάρης. Δεν είναι ζήτημα οργής, είναι ζήτημα ηρεμίας. Δε χρειάζεται να γνωρίσεις τον εχθρό σου, γνώρισε τον εαυτό σου. Άσε τους άλλους να σε υποτιμούν, έτσι θα τους κερδίσεις. Είναι μια περίοδος κατά την οποία πολλές φορές θα σκεφθείς να τα παρατήσεις όλα και να εξαφανιστείς. Μην το κάνεις. Με πλανήτες όπως η Αφροδίτη (από τις 18/10) και ο Δίας στον 2ο οίκο σου έχεις τη συμπαράσταση που θέλεις, υπάρχουν άνθρωποι που κρέμονται από τα χείλη σου, η ζωή σε θέλει ζωντανό/η και δραστήριο/η και οι γύρω σου βλέπουν ένα άνθρωπο που ξέρει τι θέλει, ακόμα κι αν εσύ είσαι έτοιμος να ανατιναχθείς από θυμό…"

29 Σεπ 2008

Ότι δεν ξέρω...

Σκεφτόμουν τις προάλλες πόσα πολλά πράγματα μπορεί να κρύβει το ανθρώπινο μυαλό. Πόσες πράξεις γίνονται στα κρυφά, πόσα γεγονότα μένουν εκτός της αντίληψης μας.

Που ξέρετε δηλαδή εσείς τι κάνω εγώ τα βράδια (μπαα.. τετριμμένο), ποιος βγαίνει με ποια, τι έχει πει ο τάδε για τον δείνα, τι κρύβει το παρελθόν του ανθρώπου που έχουμε δίπλα μας και με τι ασχολείται ο απέναντι...

Τι με νοιάζει θα μου πεις, τι κουτσομπολίστικη διάθεση είναι αυτή ξαφνικά...

Εγώ όμως αναφέρομαι σε γεγονότα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με αφορούν. Ή που αφορούν τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Μου αρέσει να χαίρομαι με τη χαρά του άλλου και να λυπάμαι με τη λύπη του. Να γίνομαι 'συνεργός' στις πράξεις του, χωρίς να κρίνω ή να καταδικάζω και οπωσδήποτε χωρίς να μεταφέρω. Αρκεί να με αφήνει...

Σε όλους αυτούς που με εμπιστεύονται και με αφήνουν να μπω στο μυαλό τους στέλνω την αγάπη μου, γιατί είναι αυτοί που με κάνουν να νοιώθω σημαντική. Στους υπόλοιπους απλά δηλώνω πως 'ότι δεν ξέρω... δεν με νοιάζει".

26 Σεπ 2008

Today (!)

Κάτι ήξερα εγώ και χθες όλη μέρα μουρμούριζα 'tomorrow tomorroooow...'

Σήμερα λοιπόν ανακάλυψα ότι επιβεβαιώθηκε επιτέλους η φήμη, αυτό που περίμενα πως και πως:
οι πολυαγαπημένοι R.E.M. έρχονται!! Την άλλη Κυριακή θα είναι 'δω!!
Βουαλά: Θα είμαι και γω εκεί και ένα απωθημένο που με στοίχειωνε από εκείνο το rockwave που δεν πήγα (τόοοοτε πριν δέκα χρόνια) επιτέλους θα διαλυθεί!

25 Σεπ 2008

Tomorrow

Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια που κατά περίεργο τρόπο, χωρίς να το ακούσω, το έχω στο μυαλό μου όλη μέρα σήμερα.
Σύμφωνα με το γκρουπ: 'this song was written in an attempt to stop a close friend from jumping off a roof...' (Tim Booth speaking/ 'Getting Away With It' - Live DVD)
Ξεκινά κάπως έτσι...

I see you falling
how long to go before you hit the ground
You keep on screaming
Don't you see me here.. am I a ghost to you?

Now your grip's too strong
You can't catch love with a net or a gun
Gotta keep faith that your path will change
Gotta keep faith that your luck will change
tomorrow
tomorrow
tomorrow ...

κλπ. κλπ. κλπ. - κάπου εδώ είναι που σε παρασέρνει ο ρυθμός και δεν ακούς το παρακάτω...

Θα ανέβαζα και σχετικό video-clipακι, άλλα το πρόβλημα με τους drivers του ήχου, αφήνει το post βουβό (ε, να μην ακούσω τι θα ανεβάσω!) ...

24 Σεπ 2008

Υπομονή...

Ακολουθεί post δίχως ενδιαφέρον για τον ιδανικό μου αναγνώστη...
Βλέπω το φάντασμα του εαυτού μου στον καθρέφτη... δεν φοβάμαι τίποτα, μόνο το 'πισωγύρισμα' ... υπομονή κι αυτό θα περάσει...

13 Σεπ 2008

Rockin' ...

Είναι μια καινούργια λίστα για το mp3 μου (τα γράφω εδώ για να μην τα ξεχάσω).
Map of the Problematique (Muse) / Kryptonite (3 Doors Down) / Love is Noise (The Verve) / Hollow Man (R.E.M) / Sleepless (Until June) / Yellow (Coldplay) … σιγά σιγά συμπληρώνεται…

10 Σεπ 2008

Εντυπωσιάστηκα!

- ο «μεγαλύτερος» επιταχυντής, μήκους εικοσιεφτά (27) χιλιομέτρων
- ταχύτητα του φωτός
- ένα δισεκατομμύριο(1.000.000.000) συγκρούσεις σωματιδίων
- περιβάλλον στους μείον δύο χιλιάδες εφτακόσιους είκοσι (-2720) βαθμούς κελσίου
- ανάπτυξη θερμοκρασίας εκατό χιλιάδες (100.000) φορές μεγαλύτερης από αυτή του πυρήνα του ήλιου
- πληροφορίες που απαιτούν δύο εκατομμύρια (2.000.000) DVDs για να καταγραφούν (μόνο την πρώτη μέρα)
- μαύρες τρύπες / ύλη και αντι-ύλη / ανδρόνια / μποζόνια / σωματίδια higgs και σωματίδια «του Θεού» (ε?)…

Εντυπωσιακό!!!

Κι άλλο τόσο ενδιαφέρον το πείραμα του CERN, που θα ρίξει φως -λένε- στη δημιουργία του σύμπαντος και στο περιβόητο big bang. Με έβαλε στη διαδικασία να αναρωτηθώ, να ψάξω, να μάθω, και να φανταστώ …. είχα πολύ καιρό να πιάσω τον εαυτό μου να παρακολουθεί με τόσο ενδιαφέρον τα νέα (σε σημείο που άργησα το πρωί στη δουλειά μου! -unimportant).

Έναν προβληματισμό έχω μόνο…

Αντί να ψάχνουμε από πού ξεκίνησε ο κόσμος μας, γιατί δεν κοιτάζουμε προς τα που οδεύει; Καλή η έρευνα, καλή η επιστήμη, αλλά στην Αφρική τα παιδιά πεινάνε. Άνθρωποι πεθαίνουν από ανίατες αρρώστιες ελπίζοντας να βρεθεί το φάρμακο που θα τους σώσει. Η θερμοκρασία του πλανήτη αυξάνει επικίνδυνα και οι πάγοι λιώνουν (με ότι αυτό συνεπάγεται...).

Κι αν ο πλανήτης μας γλιτώσει και από αυτή τη δοκιμασία (γιατί οι συνέπειες του πειράματος ενδεχομένως να είναι καταστροφικές.. εδώ θα είμαστε για να το διαπιστώσουμε –θα είμαστε;) τότε όλο και θα βρεθεί ένας τυφώνας Κατρίνα (χεχε συνονόματος!) ή έστω μια πυρκαγιά «από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία» για να τα ισοπεδώσει όλα..

*Ένα μπράβο πάντως στους Έλληνες επιστήμονες που και σε αυτό το γεγονός πρωτοστατούν έχοντας αναλάβει το κομμάτι της Κρυογενετικής και όχι μόνο. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως η χώρα μας βγάζει μεγάλα μυαλά που διαπρέπουν (κάτι θα υπάρχει στο DNA – δεν εξηγείται αλλιώς), αλλά ταυτόχρονα και μικρά μυαλά που δεν αφήνουν τα άλλα τα μεγάλα να εξελιχθούν, αν δεν μεταναστεύσουν (πάλι το DNA φταίει - ξέρω γω;) …

5 Σεπ 2008

Φθινόπωρο

Περιμένω πως και πως την αγαπημένη μου εποχή...
Τα φύλλα θα αρχίσουν πρώτα να κιτρινίζουν και σιγά σιγά να πέφτουν, θα πέσει η θερμοκρασία, θα μυρίσει το χώμα βροχή. Θα φορέσω ξανά το αγαπημένο μου καμπαρντινάκι και θα βγω. Δεν θα με νοιάζουν οι σταγόνες της βροχής, ούτε ο αέρας που θα φυσά και θα πέρνει τα μαλλιά μου. Θα απολαμβάνω το 'κρακ' των πεσμένων φύλλων κάτω από το παπούτσι μου, θα ανασαίνω βαθιά, θα μουρμουρίζω 'here comes the rain again, falling from the stars', θα κρατάω τις γροθιές μου σφιχτά στην τσέπη. Το βράδυ στον ύπνο μου θα σκεπάζομαι, θα ξυπνάω μες στη νύχτα για να κλείσω την ανάκληση, θα συνεχίζω...
Κι όταν θα ξυπνάω θα χαμογελάω, δεν θα με βαραίνει η υγρασία, δεν θα με κουράζει η συννεφιά. Έχουμε ήδη Σεπτέμβριο, αχ! πότε θα έρθει το φθινόπωρο...

'(i wanna go) i wanna go outside
in the rain (in the rain)
it may sound crazy
but I, I wanna go outside in the rain
mmm...'

28 Ιουλ 2008

Music Non Stop

Ένα compilation από 12 tracks που το φυλούσα για το καλοκαίρι.. για ακρογιαλιές και ηλιοβασιλέματα.. μη μπορώντας να περιμένω άλλο ήδη μου κάνει παρέα αυτές τις τελευταίες μέρες στο γραφείο.


- Equaleyes - El Venizelos
- Frankie Wilde - Ku_da_ta
- Yosebu - Finding A Cloud To Ride
- Yorgos Andreou ft. Maira - My Own Truth
- Moby - Mothers Of The Night
- Monsieur Minimal - Love Is A Circle
- James - Junkie
- Morcheeba - Blindfold
- Dot Alison - Close Your Eyes
- Babybird - Jesus Is My Girlfriend
- Mark Rohnson - Stop Me
- Hooverphonic - Mad About You


η σειρά είναι τυχαία...

22 Ιουλ 2008

Ενενηνταεννιά φλουριά

Ένα ακόμα απόσπασμα από ένα ακόμα βιβλίο που μου άρεσε πολύ...

Τι θα συνέβαινε όμως
αν η φώτιση ερχόταν στις ζωές μας
και αντιλαμβανόμασταν, έτσι ξαφνικά,
ότι τα ενενηνταεννιά φλουριά μας
είναι το εκατό τοις εκατό του θησαυρού.
Ότι δε μας λείπει τίποτα,
κανένας δε μας έκλεψε τίποτα,
το εκατό δεν είναι καθόλου
πιο στρόγγυλος αριθμός
από το ενενηνταεννιά.
Αυτό είναι μόνο μια παγίδα,
ένα καρότο που έβαλαν μπροστά μας,
για να είμαστε βλάκες,
για να σέρνουμε το κάρο,
κουρασμένοι, κακόκεφοι,
δυστυχείς και συμβιβασμένοι.
Μια παγίδα για να μη σταματήσουμε ποτέ να σπρώχνουμε
και για να μείνουν όλα όπως έχουν.
Αιωνίως τα ίδια!
Πόσα πράγματα θα άλλαζαν
αν μπορούσαμε να απολαύσουμε
τους θησαυρούς μας, έτσι ακριβώς όπως είναι.

Προσοχή όμως: Το να παραδεχθείς ότι το ενενηνταεννιά είναι ο θησαυρός, δε σημαίνει πως πρέπει να εγκαταλήψεις τους στόχους σου. Δε σημαίνει ότι πρέπει να συμβιβάζεσαι με οτιδήποτε. Γιατί άλλο το να παραδέχεσαι και άλλο το να συμβιβάζεσαι. Όμως αυτό είναι σε άλλο παραμύθι...

16 Ιουλ 2008

Γραμμές με ανούσιες φράσεις...

Εδώ και μέρες μου συμβαίνει το εξής παράδοξο:
Δουλεύω ένα κείμενο πάνω σε μια πολύ καλή σκέψη. Και ξαφνικά έρχεται μια άλλη ιδέα και μου αποσπά την προσοχή και τη συγκέντρωση.
Επειδή τη βρίσκω τόσο καλή αυτή τη δεύτερη ιδέα, την πιάνω (φτου κι απ'την αρχή), τη δουλεύω, την αναπτύσσω... μέχρι που μια τρίτη ιδέα που φαντάζει πολύ καλύτερη κι από τις δύο άλλες προηγούμενες έρχεται για να με αποτελειώσει.
Έτσι, δε γράφω τίποτα, παρά μόνο γεμίζω γραμμές με ανούσιες φράσεις για να περνάς την ώρα σου!

(...κάποια στιγμή θα πω τις ιδέες μου φωναχτά, ίσως μάλιστα τις συνδυάσω σε ένα ενιαίο κείμενο. Το μόνο που θέλω για τώρα είναι διακοπές, αλλά αυτές μάλλον αργούν ...)

7 Ιουλ 2008

The secret is to stay childish

Μεγαλώνοντας ...παθαίνουμε ...και μαθαίνουμε. Μεγαλώνοντας αποκτάμε εμπειρίες. Κι έτσι γινόμαστε πιο προσεχτικοί. Κι έτσι δεν κάνουμε παρακινδυνευμένες κινήσες, παρά βαδίζουμε εκ του ασφαλούς. Ξέροντας τι κρύβεται πίσω από τη στροφή κόβουμε ταχύτητα. Θέλουμε να προστατευτούμε, ενδεχομένως να προστατεύσουμε και τους άλλους...

Οι νεότεροι δε γνωρίζουν. Τα παιδιά δεν προσέχουν. Έχουν εκείνη τη ΄γλυκειά' άγνοια του κινδύνου, εκείνη που τους επιτρέπει να κάνουν του κεφαλιού τους, χωρίς να λογαριάζουν τις συνέπειες. Δεν έχουν συναίσθηση του ντόμινο που προκαλούν ακόμα και οι πιο απλές πράξεις, ούτε φαντάζονται τα αθώα θύματα που θα βρεθούν στην εμβέλεια του.

Η γνώση διευρύνει τους ορίζοντες μας. Έχω όμως αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι αυτή η ίδια γνώση πολλές φορές περιορίζει τα βήματα μας. Εάν θέλουμε να προχωρήσουμε το μυστικό είναι να μείνουμε πάντα παιδιά.

1 Ιουλ 2008

Life is Live (2)


Όταν δεν έχεις λόγια... σου μένουν μόνο οι στίχοι...

'we can hold the light of grace, instead we flake and choose to lose'

'there's too much stuff in my life, no room for me to grow'

'i don't own anything, just this life living me'

'stop talking of who's to blame, when all that counts is how to change'

'may your mind set you free, be open by the wonderful'

'when i look deep in your eyes, i swear i can see your soul'

'no more words.... all's been said and done...'

20 Ιουν 2008

Life is Live (1)


Δεν ξέρω για τη συναυλία αυτή καθ' εαυτή.

Η θέα πίσω από το stage ήταν εκπληκτική. Το αεράκι που φυσούσε στα πάνω διαζώματα ευεργετικό. Παγωμένη μπυρίτσα, φοιτηταριό (πως είμασταν και πως γίναμε!), κρητικές μαντινάδες που -τ'ομολογώ- μου αρέσουν πολύ και δυό σπασμένες χορδές.

Κάποια στιγμή, γύρω στις 23.30, ξεπρόβαλε η πανσέλοινος από πίσω, "για αντιπερισπασμό" βιάστηκα να σκεφτώ, "για να τραβήξει τα βλέμματα". Γρήγορα όμως κατάλαβα: ήρθε κι αυτή για να γίνει θεατής...

Τα σέβη μας κύριε Μάλαμα!

"Μάθε τη γλώσσα της σιωπής
κι ύστερα έλα να μου πεις
πως κλίνεται το "Σ'αγαπώ"
πως βγάζει η έρημος καρπό"

αν και το τελευταίο, να σου πω την αλήθεια Σωκράτη μου, δεν με πολυνοιάζει...

17 Ιουν 2008

Το γεφυράκι

Μόλις τελείωσα την ανάγνωση ενός ακόμα βιβλίου και παραθέτω την παράγραφο που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση μέσα από τις 433 σέλίδες. Όταν πρωτοδιάβασα το συγκεκριμένο απόσπασμα ένοιωσα ότι απευθύνεται σε μένα... σαν κάποιος να μου λέει αυτά τα λόγια κοιτώντας με στα μάτια...

"Yπήρχε μια εποχή στη ζωή μας που ήμαστε τόσο κοντά, ώστε τίποτα δεν έμοιαζε να εμποδίζει τη φιλία και την αδελφοσύνη μας, και μόνο ένα μικρό γεφυράκι μας χώριζε. Την ώρα που ετοιμαζόσουνα να το πατήσεις, εγώ σε ρώτησα: "θέλεις να περάσεις το γεφυράκι και να 'ρθεις σε μένα;" - Αμέσως εσύ σταμάτησες να το θέλεις. Κι όταν σε ξαναρώτησα έμεινες σιωπηλός. Από τότε βουνά και χείμαρροι και όλα όσα χωρίζουν κι αποξενώνουν ορθώθηκαν ανάμεσα μας, κι ακόμα κι αν θέλαμε να συναντηθούμε, δεν μπορούσαμε. Αλλά όταν τώρα θυμάσε εκείνο το μικρό γεφυράκι, χάνεις τα λόγια σου, ξεσπάς σε λυγμούς και απορείς."

Και αναρωτιέμαι... μήπως είμαι έτοιμη να κάνω δεύτερη φορά το ίδιο λάθος;

10 Ιουν 2008

Συνειρμοί...

... με αφορμή το σημερινό αγώνα της Εθνικής μας, τη μεθαυριανή συναυλία του Διονύση και το γεγονός ότι τα πάντα μέσα στο κεφάλι μου είναι ... μουσική!

"Τότε η Έλενα η χορεύτρια
σκύβει στη μεριά του Τάσου
και με μάτια κλειστά
τραγουδούν αγκαλιά
ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ!
...
Να μας έχει ο Θεός γερούς
πάντα ν' ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε βρε
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς".

...θα επανέλθω στο κεφάλαιο "Εθνική" ... στις 30 του μηνός...

6 Ιουν 2008

Ζωγραφιά

20.35 ATH-SKG

Είχα την τύχη και την ευχαρίστηση να πετάξω την αγαπημένη μου ώρα της ημέρας: σούρουπο. Δεν ήταν σαν τις άλλες φορές... στο νεφελώδη ουρανό το μπλε μπερδεύτηκε γλυκά με τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος, και γέμισαν τα σύννεφα με ροζ και μωβ αντανακλάσεις. Ο ήλιος ήταν πάντα εκεί, ένα συνεχόμενο ηλιοβασίλεμα καρφωμένο στην άκρη του ορίζοντα, προς δική μου ευχαρίστηση. Τι κι αν από κάτω η γη έφευγε με ταχύτητα μιλίων; Χαλκίδα, Εύβοια, Πήλιο, Κατερίνη όλα περνούσαν κι έφευγαν, μα το ηλιοβασίλεμα εκεί.

Και όταν αργότερα το αεροπλάνο πέρασε το μεταίχμιο του ουρανού, το σύνεφο αποκάλυψε αυτό που μάλλον έχουν στο μυαλό τους όσοι μιλούν για "όμορφη Θεσσαλονίκη". Η μέρα σταδιακά έδωσε τη θέση της στη νύχτα, τα φώτα άναψαν, οι φωτεινοί δρόμοι σχημάτισαν λαβύρινθους και μέσα κίνηση. Είδα τους δρόμους που κινούμαι καθημερινά. Είδα το Θερμαϊκό όπως τον περιγράφουν τα φώτα της παραλίας και τα φορτηγά πλοία απέναντι. Είδα το μέρος που δουλεύω. Είδα και το σπίτι μου... μια ζωγραφιά!


Και ξαφνικά ένιωσα πολύ καλά! 'Ημουν εκτός, ήμουν μακριά και ήμουν ψηλά! Πολύ ψηλά για να ακούσω, πολύ ψηλά για να μυρίσω και ευτυχώς πολύ ψηλά για να παρασυρθώ. Άρχισα να σιγομουρμουρίζω ένα τραγούδι που μ'αρέσει, ένα τραγούδι που μου θυμίζει θάλασσα... στο εξής θα μου θυμίζει και αέρα! Πολύ σύντομα, πριν ακόμα φτάσω στο ρεφραίν προσγειωθήκαμε...

Το τελευταίο που θυμάμαι, πριν πάρω την πρώτη βαθιά ανάσα "Θεσσαλονίκης" στα σκαλιά του αεροπλάνου, είναι ο ήρωας ενός παλιού αγαπημένου video-clip. Ο συγκεκριμένος κύριος για χάρη της καλής του βγήκε από το χαρτί και από ήρωας comix τα κατάφερε και έγινε άνθρωπος.

Εγώ άραγε πως από άνθρωπος - με τα πάθη και τα λάθη μου - πως μπορώ να μπω στη ζωγραφιά;

30 Μαΐ 2008

Introduction - 3 συμβουλές...

Όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι η μαμά μου μου έλεγε να μην είμαι περίεργη και να μη ζαλίζω τον κόσμο όλη την ώρα με ερωτήσεις. Εγώ λοιπόν μεγαλώνοντας αποφάσισα - και έγινα - δημιοσιογράφος!

Επίσης, η καλή μου η μαμά από μικρή μου είχε τονίσει τη σημασία του να είναι κανείς ... ευγενικός. "Η ευγένεια είναι αρετή" μου έλεγε και εγώ την πίστευα και ακολουθούσα πιστά τη συμβουλή της, ήμουν πάντα χαμογελαστή και γλυκομίλητη... Μέχρι που μια αποφράδα ημέρα, μέσα σε κλίμα σύγχησης, τρέλας και πανικού βγήκαν στην επιφάνεια τα όχι και τόσο ευγενικά μου αισθήματα (sic) απέναντι σε οδηγό του ΟΑΣΘ και ενώπιον κοινού μεγάλου, συμπεριλαμβανομένης και της λατρεμένης μου μανούλας.

Την τρίτη συμβουλή της ακόμα τη θυμάμαι και ακόμα την τηρώ: "Να μη μιλάς σε αγνώστους" μου είχε πει. Δεν θα την απογοητεύσω τρίτη φορά... όχι δεν θα την απογοητεύσω. Μα επειδή η ανάγκη είναι μεγάλη... δεν θα σας τα πω... θα σας τα γράψω...